Nieuws

Het einde van de wedstrijd was handbalonwaardig: Nederland had in het tweede groepsduel heel veel energie verbruikt om het fysiek sterk en provocerend spelend Noord-Macedonië uit de punten te houden: na een 18-15 voorsprong pakte Oranje twee belangrijke punten op weg naar de hoofdronde: 37-32.

Maar op het moment dat beide ploegen na afloop naast elkaar stonden om te horen welke speler tot ‘man of the match’ was verkozen – Luc Steins in dit geval – werd er opnieuw van alles richting Nederlandse spelers op het veld gegooid. De ploeg bedacht zich niet lang en beende samen met de Deense arbiters – terecht – van het veld. Coach Staffan Olsson, normaliter de rust zelve en niet van zijn stuk te brengen, werd vanaf de tribunes bespuugd. Witheet gaf de Zweed zijn reactie. Of dit alles voor de Noord-Macedonische bond nog een staartje krijgt? In elk geval waren de fans eerder in de wedstrijd nauwelijks tot bedaren te krijgen. In eigen land zijn duels tussen bijvoorbeeld Vardar en Metalurg in het verleden aanleiding geweest tot inzet van een grote politiemacht in en rond het stadion. Bloedfanatieke fans die blijkbaar geen grenzen kennen en handbal op deze manier in diskrediet brengen.

Bekijk hier de beelden en het verslag van een incidentrijk duel tussen Vardar en Metalurg, CL 2013:

https://www.handbalstartpunt.nl/nieuws/videos_hc_metalurg_vardar_skopje_metalurg_dreigde_van_het_veld_te_stappen/

Nederland startte met Dorgelo, Nagtegaal, Kay Smits, Steins, Stavast, Ten Velde/Schoenaker en Kooij. Baijens, aanjager pur sang, leek nog niet okselfris en zou tot slechts een paar minuten speeltijd komen. Versteijnen, al eerder doorgeschoven naar de rechterhoek, loste Nagtegaal rond het kwartier af en deed zijn ‘nieuwe’ taak naar behoren. Hij zou met name in de eindfase een cruciale rol spelen. De eerste zet van coach Lazarov die puur spelers uit de nationale competitie had geselecteerd, was om spelmaker Luc Steins met enige regelmaat van een ‘cipier’ te voorzien om zo de angel én snelheid uit het Nederlandse aanvalsspel te kunnen halen. Ook Kay Smits kreeg wat extra aandacht. Maar Oranje klaarde deze tactische klus naar behoren, met name in de tweede helft toen de Noord-Macedoniërs maar geen vat kregen op de een-tegen-een situaties die met name Steins en Baijens creëerden en een dozijn strafworpen uit die acties haalde. Die klusjes waren wel besteed aan Ten Velde en Smits die beiden wel één keer misten.

GELIJKE TRED

Nederland kwam via 0-1 redelijk snel op 4-2, maar de fysiek sterke Noord-Macedoniërs, gesteund door een grote schare fans, gooiden alles in de strijd om het Oranje zo lastig mogelijk te maken. Immers, twee belangrijke punten waren er voor beide teams te verdienen, wetende dat een gewonnen partij tegen Guinee geen meerwaarde zou hebben in de hoofdronde: alleen punten tegen ploegen die mee ‘overgaan’ zijn het waardevolste. Robin Nagtegaal noteerde brutaalweg 5-3 vanaf de rechterflank, Dorgelo – slechts 2 op 17 stops – pakte op miraculeuze wijze een strafworp maar kon daar verder geen vervolg aan geven: de tegenstander hield gelijke tred, kwam na 7-7 zes keer op één treffer voorsprong maar zag bij 12-13 Petar Atanasijevikj met een rode kaart naar de tribune verwezen worden: hij torpedeerde de doorgebroken Lars Kooij, de Deense arbitrage had geen VAR nodig om de juiste beslissing te nemen. Coach Lazarov wond zich op, hij, speler met een enorme reputatie en in het veld de rust zelve, kreeg kort daarop geel voorgehouden. In de time ou t flipte de wereldhandballer van weleer behoorlijk uit. Je zou er als speler bang van worden. Hij zweepte de fans nog maar eens op: die namen op de tribunes de regie in woord en gebaar maar al te graag over.

Hoe dan ook: de duels werden grimmiger, maar Oranje liet nog maar eens zien uit drie voorgaande EK’s en dat ene WK in 2023 veel geleerd te hebben. Vooral het spelen onder die enorme druk ging Oranje bij vlagen goed af. Schoenaker mocht bij 16-13 voor de tweede keer ‘brommen’. Defensief vormde de Pelt-speler met beurtelings Kooij en Kleijkers een sterk middenblok. Ook daar moest Oranje vaak tot het randje gaan en soms erover. Het hoorde erbij. Omdat de tegenstander maar geen vat kreeg op dit Oranje, werd koortsachtig naar andere, minder fraaie middelen gezocht. En dan kom je bij deze vurige, door fanatieke fans aangedreven spelera al gauw in de donkerrode zone: geniepig, provocerend, intimiderend, uitlokkend, trekken en sleuren, scheidsrechters belagen. Steins en co hielden zich aan het wedstrijdplan, lieten de opponenten uitrazen om vervolgens slim en koelbloedig toe te slaan. Aan  beide kanten konden de keepers niet hun stempel drukken op zoveel aanvallend geweld. Nederland deed gemiddeld 31 seconden over een aanval, de tegenstander had ruim tien tellen meer nodig.

SLIM

Geprobeerd werd om Steins te pas en te onpas uit de wedstrijd te houden. Maar slim als hij is, zocht hij balbezit steeds weer de robuuste verdedigers op die te vaak aan de noodrem moesten trekken om de kleine spelverdeler van de goal te houden. En in andere situaties had nog zeven assists in voorraad voor een medespelers. Steins genoot van zijn acties, zag dat Baijens die de sterk spelende Stavast was komen aflossen, hetzelfde principe hanteerde. De PSG-tandem werd een doorn in het oog van alles en iedereen die tegen dit sterk spelende Oranje was. Noord-Macedonië kookte van woede en gedroeg zich gaandeweg steeds brutaler. Bij 23-19 verving Goudriaan collega Dorgelo onder de lat: een beter debuut op een WK in een dergelijk hectisch duel kun je je niet wensen. Vol overgave stortte de Volendamse goalie zich op zijn taak, moest echter te vaak te bal uit het doel rapen maar zijn fanatisme sloeg toch op een bepaalde manier over op de ploeg.

Bij 23-21 veranderde Olsson zijn plan: hij ging zonder doelman en met twee lijnspelers – Kooij en Kleijkers – spelen. Smits, Stavast – inmiddels met zijn vijfde – maakten gebruik van de extra ruimte. Ten Velde zag een pingel – het zij de penalty-killer vergeven – gestopt maar maakte dat over de hele wedstrijd meer dan goed met elf (!) treffers. Oranje koesterde in het slotkwartier een marge van twee, drie en zelfs vier treffers (29-25 en 30-26) toen Dorgelo bij 31-27 terugkeerde in het Oranje-doel. Alles of niets, leek bij Noord-Macedonië het motto waarbij niets en niemand werd ontzien. Olsson pakte bij 31-28 (54’) slim een time out waardoor de oprispingen bij de tegenstander voor één minuut een halt werden toegeroepen. Defensief bleef Oranje op alle posities bikkelen: niet fraai, wel effectief. De vele tijdstops en VAR-momenten haalden het ritme ook uit de wedstrijd: tot frustratie van Lazarov die ook nog eens lijnspeler Lazarevski met rood naar de kant zag gaan. Vechthandbal waarbij Oranje heel slim overeind bleef en op de juiste momenten toesloeg.

Drie minuten voor tijd was het hek van de dam: allerlei voorwerpen werden richting de vloer gegooid, handbal onwaardig. Oranje schrok, zag de felheid in de ogen van de tegenstander én hun fans (32-30) maar kreeg aan de rechterflank hulp van Versteijnen die tweemaal magistraal in de korte hoek hoog raak knalde: 33-30 en 35-32. Goudriaan ging op de bank uit zijn dak! Een explosie van vreugde bij de WK-debutant, mooi om te zien. Topschutter Kuzmanovski vuurde tussendoor nog een raket richting Dorgelo af: 34-32. Oranje bleef attent, zag in de verte de twee o, zo belangrijke punten voor de hoofdronde hangen. Baijens won het partijtje ‘trekken en sleuren’ voor 36-32, de Rotterdammer legde via de break de 37-32 eindstand vast.

Wat daarna gebeurde? Handbal onwaardig.

NEDERLAND: Goudriaan (1/9), Stavast (5/6 + a assist), Ten Velde (11/13, Schoenaker, Dorgelo (3/27), Kooij (4/4), Geenen, Versteijnen (3/3 + 1 assist), Kleijkers (1/2), Steins (2/2 + 7 assists), Jorn Smits, Smit, Kay Smits (7/12 + 5 assists), Nagtegaal (2/3), Van der Ban, Baijens (2/3).

Noord-Macedonië: Nikola Mitrevski, Marko Kizikj; Martin Velkovski (1), Igor Gjorgiev (1), Marko Mitev (4), Nikola Markoski, Filip Kusmanovski (9), Nenad Kostenski (2), Zharko
Pechevski (3), Tomislav Jagurinoski, Milan Lazarevski (2), Ivan Djonov (1), Marko Stojkovikj
(1), Petar, Atanasijevikj, Martin Serafimov (5), Pavie Atanasijevikj (2).

Scheidsrechters: Hansen/Madsen (DEN)

Tijdstraffen: Nederland 12’ – Noord-Macedonië 8’ (Schoenaker 6’, Kooij 4’, Ten Velde 2’ –
Velkovski 2’, Markoski 2’, Peshevski 2’, Atanasijevikj 2’)

Strafworpen: 9/12 – 3/5