Nieuws

Door Frits Feuler – In de eredivisie bij de mannen zag nummer twee, Tachos uit Waalwijk, best wel op tegen het bezoek aan achtervolger BFC. En niet geheel onterecht: na een pittig partijtje en opgetrokken kruitdampen wees het scorebord in de richting van de bezoekers: 23-26. De ploeg van coach Hans van Dijk doet het prima. Door de winst in Beek en het afgelaste duel van Houten mag Tachos minimaal een week de rol van koploper innemen. Maar makkelijk ging het niet in de Haamen.

Onder regie van de 22-jarige spelverdeler Joep Voermans (Etten-Leur) moest Tachos vol aan de bak om een getergd BFC van zich af te houden. Bij rust kon het duel nog alle kanten op: 10-12.

Inmiddels had BFC zich te vaak bezondigd met commentaar aan het adres van het arbitrale duo Palts en Holierhoek. “Vier keer in korte tijd dit koppel bij onze wedstrijden, vier keer puntenverlies,” foeterde men in het Beekse kamp na de wedstrijd nog lang na. Voermans en coach Hans van Dijk hadden, terecht, geen boodschap aan het Beekse gejammer.

“Was weer even wennen na een korte onderbreking,” doet Voerman zijn verhaal. “Pittig duel, zeker. Hard tegen hard. Onze opdracht was duidelijk: laten zien wat je waard bent. BFC ging voluit, voor die ploeg op dit moment de laatste kans om mee aan kop te blijven. Wij hadden niks te verliezen, dus we zaten anders in de wedstrijd. Je zag de frustratie bij BFC toenemen, wij daarentegen bleven redelijk rustig. Daar lag het verschil.”

Joep Voermans probeert een schot van Martijn Meijer te blokken, doelman De Folter wacht af

foto Ronald Jans sportfotografie

Dat gevoel kon Van Dijk beamen. “Een knokwedstrijd, zeker. Wij hadden het betere van spel denk ik. Als het hier vol had gezeten met fans, was het een heftig potje geworden!” Zijn jonge ploeg kreeg heel wat fysieke overmacht van de Beekse tegenstander te verwerken maar hield zich knap staande. Voermans en zeker doelman Michiel de Folter, een echte Tachos-jongen, toonden hun klasse op de meest kwetsbare momenten. “We staan nu niet per ongeluk op die eerste plaats!” kon Van Dijk amper een glimlach onderdrukken.

Okselfris

“Bij BFC is ook niet iedereen okselfris, blessures, corona, alles hebben we inmiddels meegemaakt,” klonk het toch enigszins licht teleurgesteld uit de mond van BFC-coach Maurice Canton. “Maar Tachos wint hier wel verdiend,” vult hij sportief aan.

Van Dijk heeft zijn onverwachte vertrek bij Volendam ver achter zich gelaten, bij zijn ‘oude liefde’ Tachos vond hij weer nieuwe energie. “Ideaal voor onze ploeg,” haalt Voermans die inmiddels vier seizoenen het shirt van de Waalwijkers draagt, aan. Internos, Sasja en Houten waren eerdere stations. Samen met Luc van Ommen en Joost Rombouts de ‘dragers’ van de ploeg. Opmerkelijk genoeg is Voermans niet erg gecharmeerd van coach Freek Gielen als medekoploper Houten ter sprake komt. “Freek moet zich rustig houden, is teveel met andere zaken bezig. Hij moet alleen Houten trainen en coachen! Ja, dat mag je opschrijven,” klinkt het ineens ernstig. Op de eerste speeldag moest Tachos de punten in Waalwijk laten (29-28), de week voor carnaval zien beide ploegen elkaar weer voor een onvervalste kraker.

BENE-League

Allengs rijst de vraag dat, mocht Tachos na 30 duels als eerste finishen dan ook de plek in de BENE-League wordt ingenomen? “Het is niet aan ons om de club daar mee op te zadelen maar het zal moeilijk worden. We hebben een groep die met driemaal trainen per week plezier in het spelletje heeft. Deze potjes zoals vandaag zijn ook leuk, zeker als je wint. Als je grensoverschrijdend gaat spelen wordt dat al gauw zes, zeven en zelfs acht keer trainen met de mogelijkheid dat je elke zaterdag op je donder krijgt. Geen leuke vooruitzichten. Super veel trainen, dat zit er met deze groep niet in. Jongens die ambities hebben gaan dan toch weg, maar het merendeel zal die stap mogelijk niet maken. Misschien een jaartje proeven en proberen te overleven?”

Tachos-coach Hans van Dijk geeft zijn instructies, foto Ronald Jans sportfotografie

Voermans weet waar hij over praat. 22 pas en een van de routiniers. Maatschappelijk ook bijna de zaakjes op orde. “Binnenkort studeer ik af als marketeer, kan dan nog meer aandacht besteden aan mijn eigen bedrijf dat ik samen met een vriend run. Dan moet handbal er wel bij passen.”

Marathon tussendoor

Nog even terug naar oktober vorig jaar. Op zaterdagavond een potje handballen in Arnhem, nauwelijks twaalf uur later aan de start bij de marathon van Amsterdam. “Ik heb een aardige vriendin die de marathon als eens gelopen heeft. Toen ze mij vroeg om een keer mee te doen, ben ik wel serieus gaan trainen. Veel lopen, aangepast eten en drinken en dan gaan!” Voermans kan een lach niet onderdrukken: “Op het gemakkie. De eindtijd was niet belangrijk, uitlopen was het motto. Ik wilde niet als eerste eindigen, heb iedereen voor laten gaan!”

In zijn analyse gaat Van Dijk in op de kwaliteiten van de zojuist verslagen concurrent. “BFC heeft volgens mij de beste ploeg in de eredivisie, die winnen niet zomaar van Houten. Vanavond gingen ze ten onder aan hun eigen frustraties richting de arbitrage. Natuurlijk, die fatale inworp die we mochten overnemen, bepaalde uiteindelijk wel het een en ander.” BFC-speler Teun Lemmens mocht er een kwartier voor tijd af met rood, op enig moment stonden drie spelers van Beek tegenover het dubbele aantal van Waalwijk. De marge van 3 (16-19) liep ineens fors op en kon door BFC, met ervaren krachten als Martijn Meijer en Jordi Cremers, niet meer gerepareerd worden.

Ambities

Ook BFC heeft ambities richting de BENE-League maar niet ten koste van alles, weet ook Maurice Canton. Zijn opbouwwerk begint te renderen, de club zou klaar kunnen zijn voor die sprong. Het Limburgse herenhandbal kan wel wat impulsen gebruiken. “Overhaaste beslissingen hebben nooit tot iets goeds geleid,” weet hij als geen ander. Naast Canton heeft ook Van Dijk ervaring in de Belgisch-Nederlandse competitie maar bekijken nu de situatie vanuit andere perspectieven. “We roepen wel ‘BENE-League’ maar hebben er eigenlijk niks te zoeken,” besluit Van Dijk.

cover Vreugdansje bij Tachos na de zege op BFC

foto Ronald Jans sportfotografie