Nieuws

Door Frits Feuler – In de eigen Egerbos-sporthal pakte HC Groot Venlo vanmiddag de tweede landstitel in de clubhistorie. Voor de tweede keer binnen zeven dagen bleef de ploeg van scheidend coach Robin Gielen regerend kampioen VOC de baas: verleden week werd in de hoofdstad met 28-29 gewonnen, in Noord-Limburg stond het scorebord op 20-19 voor de nieuwe kampioen.

Vreugde in het Venlose kamp, lichte teleurstelling en een tikkeltje frustratie aan de andere kant. Driemaal was VOC dat ook kampte met veel blessureleed de sterkste in de reguliere competitie en in de bekerfinale, in de ‘best of three’ ging het tweemaal mis tegen Venlo. Anders gezegd: een uitgemergeld Venlo piekte net op het juiste moment met twee gewonnen duels in zeven dagen op de aartsrivaal.

In een hoekje van de zaal onder meer Roos Daleman die voor de tweede keer te maken kreeg met een kruisbandblessure. “En dat richting het slot van het seizoen waarin je hoopt mee te kunnen doen om de hoofdprijs,” beschreef ze haar persoonlijke malheur.

Met de steun van ruim 500 fans begonnen beide ploegen aan het cruciale duel: winst voor VOC betekende volgende week een ‘belle’ n Elzenhagen, winst voor Venlo was meteen einde seizoen. Vanaf fluitsignaal één vestigden de beide keepsters Liza Rovers (Venlo) en Romy Verweij (VOC) de aandacht op zich: zij repareerden meer dan eens de zwaktes in de eigen defensie waardoor er van een doelpuntenregen geen sprake kon zijn”via 2-4 wees het bord na amper twintig minuten ‘pas’ 8-5. Dotten van kansen gingen aan beide kanten de mist in, kinderlijke fouten liepen als een rode draad door het gebeuren op de vloer. Aan inzet – opnieuw – geen gebrek, al bleef ditmaal alles binnen de perken: Klompers en Stobbe zetten met de eerste tijdstraf voor Romee Maarschalkerweerd na amper één minuut de toon: ‘tot hier en niet verder’. De 8-6 van Alieke van Maurik was van ongekende klasse! Via Becky van Nijf – sinds januari opgenomen in de ploeg voor de rechterkant – en Sophia Fehri die adequaat Maarschalkerweerd aan de lijn afloste, kwam de slottreffer ‘in the buzzer’ van Angela Steenbakkers: 10-7.

KEEPERS

Die volgende dertig minuten waren opnieuw de keepers die er met de hoofdprijzen vandoor gingen. Via 12-8 kwam Venlo bij 16-11 op een marge van vijf in een fase dat VOC in de aanval wanhopig zocht naar alternatieven voor het agressieve verdedigen van Venlo maar daarmee ook achterin te vaak in penibele situaties terecht kwam waar de thuisploeg, gesteund door de in blauw uitgedoste fans, optimaal van profiteerde. Het is dat Verweij niet wenste toe te geven, anders was het duel na 45 minuten gespeeld.

Maar de Amsterdamsen kregen ‘hulp’ van die andere uitblinkster: in een poging een voortreffelijk ingeschoten bal van Van der Helm te stoppen, schoot de kramp in haar onderbeen en voet en moest Rovers die er vorig jaar in de verloren BOT om de titel niet bij was, in eerste instantie op het veld verzorgd worden. Gevolg: drie aanvallen toekijken. Marit Buckers had de ondankbare taak om ‘er meteen te staan’ zonder opwarming of wat dan ook. Coach Robin Gielen verlengde met een slim genomen time out de verzorging aan de kant voor zijn keepster. Van der Helm had het snel door, rondde driemaal verwoestend af en ook Maarschalkerweerd benutte op volle snelheid een break: voordat Rovers terug onder de lat was, hingen de bordjes gelijk: 16-16. Sterker nog: Jette van Ingen snelde richting Venloos doel voor de 16-17. En alles lag weer open voor de bezoeksters, zeker toen Sharon Grummel een strafworp zag gekeerd door Niki van der Vorst. VOC herrees als het ware uit de as en gooide alles op alles.

VAN DER HELM EN KUIPERS

Maar ineens was daar ook Lyn Kuipers: eerst een paar keer oefenen met wat sprongworpen, plots was het raak: 17-17. Steenbakkers met eveneens een fraaie draaibal vanaf de flank: 18-17. En nog maar eens Kuipers, hoog in het dak van het doel: 19-17. Van der Helm moest toekijken hoe Rovers haar pingel keerde, Robin Sahalessi het te frivool met een lobje probeerde die Rovers formidabel uit de lucht plukte maar Maarschalkeweerd opnieuw op tempo naar de overkant ging met de bal: 19-18. Maar juist in die fase toonde Venlo een enorme veerkracht: de ploeg had, hoe dan ook, zijn zijn gezet op die tweede landstitel om daarmee de speelsters en coach te bedanken voor een aantal geweldige en succesvolle jaren. “Dat je niet als favoriet aan de BOT begint maar toch die twee wedstrijden wint, is een heerlijk gevoel,” zou winnend coach Robin Gielen na afloop laten optekenen.

Twee minuten van zinderende spanning volgden, een verlenging hing in de lucht, een derde duel in Amsterdam ook. Iedereen schraapte de laatste restjes energie bij elkaar, iedereen snakte naar het laatste fluitsignaal. Diezelfde Sahalessi was te laat met bijschuiven en zorgde met een soort ‘ippon’ dat Lisanne Kruijswijk niet tot een treffer kon komen. Rood voor de kleine hoekspeelster, Grummel – meer dood dan levend – kwam van de bank, nam het over van Kruijswijk en benutte de strafworp: 20-18. Nog eenmaal raapte VOC alle beetjes bij elkaar, had in Van der Helm nog een antwoord (20-19) maar de tijd was tekort om een derde duel in Amsterdam af te dwingen.

HC Groot Venlo: Angela Steenbakkers (7), Lynn Kuipers (3), Manon Zijlmans (1), Demi Smolenaers (1), Lisanne Kruijswijk (1), Sharon Grummel (4), Becky van Nijf (3).

VOC Amsterdam: Alieke van Maurik (3), Robin van Galen (1), Donna Bakker (1), Sophia Fehri (2), Robin Sahalessi (1), Daphne Luchies (3), Romée Maarschalkerweerd (1), Loïs van Vliet (3), Judith van der Helm (4)

Scheidsrechters: Klompers/Stobbe

NA DE WEDSTRIJD

Robin Gielen, coach Handbal Venlo: “Liza kreeg kramp, we zakten weg, maar dat werkte naar twee kanten, wij moesten ons herpakken, VOC rook bloed. Snel opgelapt. De dekking van VOC stond erg sterk, dus gingen we zeven tegen zes spelen. Die time out was bewust, minuutje extra verzorging. Bij VOC zakte het wat weg, bij ons was de dwang om te winnen enorm. Mooi afscheid na negen jaar. Ik laat een stabiele club achter, met een goed gegroeid beleid is het de komende jaren goed geregeld om ook hier tophandbal te spelen en zelfs Europees. Sharon was op, Liza liep op de tenen, Lisanne was niet fit, Demi met een schouderblessure. We hebben het uit de tenen moeten halen. Morgen mijn kennismaking bij de nieuwe ploeg, komende weken nog gewoon lekker doortrainen, niet stilzitten, dan draag ik op het juiste moment het stokje over.”

Loïs van Vliet, VOC: “Onwijs zuur deze nederlaag. We hadden echt het geloof dat we er hier een derde wedstrijd zouden uitslepen, maar we waren als team wat te onnauwkeurig. Bij 16-17 dacht ik: ‘we gaan erop en erover’, nu doorgaan. Maar blijkbaar stond er toch wat veel spanning op, was niet nodig. Onze jonge ploeg heeft minder ervaring dan Venlo. Knop omzetten, druk zomerprogramma. Eerst van dit duel onze lering trekken en dat meenemen naar de volgende opdracht. Pas na de zomer maak ik me druk om mijn nieuwe club.”

Angela Steenbakkers, Handbal Venlo: “Wie had dat gedacht! Vorige week goed gedaan, vandaag ook grotendeels de controle over de wedstrijd. Ja, die draaier, doe ik wel eens vaker, dit was het goede moment. Mijn terugkeer heeft goed uitgepakt, was alleen om uit te helpen. Kan er van genieten. Maar ik handbal graag, maar moet nu afwegen wat ik ga doen. Had het idee dat het ging lukken, maar toen Liza eraf moest was er even paniek. Vanavond eerst een feestje!”

Tess van Buren, VOC: “Doet inderdaad pijn. Laten het hele seizoen zien dat wij de betere ploeg zijn, op het moment dat het moet staan we er niet. Bij 16-17 had ik een heel goed gevoel dat het ging lukken. Maar we misten een paar belangrijke ballen. Bitter, maar is ook een leermoment voor de jongeren. Lig er niet wakker van, er is meer dan handbal voor mij. Die rode kaart van verleden week, tja, wel of niet. Heb het los gelaten. Blijven de maand juni nog trainen, handbal is voor een manier om naast een druk gezinsleven het hoofd regelmatig leeg te maken.”

Liza Rovers Handbal Venlo: “Blij met deze tweede titel al was ik er het vorig jaar niet echt bij. Toen ik daar met kramp op de grond lag dacht ik: ‘k*t!’ Dacht dat het snel weg zou trekken maar het duurde wel wat langer. Drie aanvallen zitten….die time out was ook slim. Ik zat nog altijd in de wedstrijd, bij 16-17 had ik geen paniek, er was vertrouwen in een goed afloop. Snap dat VOC zich als beste ploeg opwerpt, wij hebben immers drie keer verloren. Wij hebben op het goed moment gepiekt!”

Pien de Swart, Handbal Venlo: “Afscheid met de tweede landstitel, fantastisch. Ga nu voor andere dingen. We wilden niet nog een derde duel. Trots op de ploeg. Respect voor Marit die er zomaar in moest. Was even schrikken toen Liza eraf ging. Jammer dat ik toch morgen moet werken….”

Becky van Nijf, Handbal Venlo: “In januari had ik dit niet kunnen bedenken. Bij 16-17 dacht ik: ‘oh, jee, niet volgende week nóg een wedstrijd! Ik ben zelf helemaal op, het grootste deel van de ploeg ook. Maar iedereen zette direct een tandje bij. Kon zelf nog een paar mooie treffers maken. Dit was het, als kind van de club. Ga niet meer verder, mijn kinderen in deze warme club verder kennis laten maken met deze mooie sport.”

cover DE NIEUWE LANDSKAMPIOEN BIJ DE VROUWEN KOMT UIT VENLO! HC GROOT VENLO WINT TWEE DUELS  VAN VOC AMSTERDAM

foto NHV