Nieuws

Door Frits Feuler – Ze bestaan nog! Echte en hechte handbalclubs in de kleinere dorpen. Waar veel sportclubs met enige regelmaat het loodje leggen vanwege tekort aan kader, aanwas van leden, beperkte financiële middelen of een gebrek aan visie, houdt een aantal ook keurig het hoofd boven water. Niks spelers aantrekken van buitenaf om – tijdelijk – misschien op een hoger niveau te kunnen spelen. Geen gekke sprongen, gewoon blijven. Kiezen voor de eigen leden uit de eigen dorpsgemeenschap. Saamhorigheid, jeugdkampen, ‘de derde helft’, acties ondernemen. Iedereen kent iedereen. Zijn die clubs er nog?

Jazeker! In het Limburgse Susteren draait HV NOAV – Nooit Ophouden Altijd Verder – al sinds oktober 1948 mee. In de zomer van 2023 vierde ‘de trots van Susteren’ uitbundig het 75-jarig bestaan. Susteren, daar waar ook voor het begin jaren zestig zaalhandbal werd gespeeld in garage Kelleners, de tweede ‘handballocatie’ lag bij Au Ciel in Rothem/Meerssen. Tussen eind december en begin februari 1961 werd daar handbal gespeeld. Maar waar clubs bij bosjes verdwenen, bleef NOAV al die jaren fier overeind.

HANDBAL IN LIMBURG  

In 1942 waren het de dames van Wilskracht uit Geleen die de eerste Limburgse dames handbalvereniging in het leven riepen. Van competitie was geen sprake vandaar dat men zich beperkte tot het spelen van promotie wedstrijden. Het was Mgr. Boymans die het groeiend enthousiasme onderkende en de behoefte van de Limburgse Handbal bond realiseerde in 1946.  

DE START VAN HV NOAV  

De voetbalvereniging van de Heide kreeg van staatsmijnen een gebouw geschonken, gelegen aan de Kavingsbosweg. Hier lag ook het voetbalveld. Bij de familie In 't Panhuis van de Rijdtstraat werden de mogelijkheden bekeken door de heer P. Meuffels, eerste voorzitter HV NOAV, pater De Ceuster (geestelijk adviseur), de heren P. Baggen, W. Maassen en P. Hennissen. Laats genoemde is de bedenker van de naam NOAV: Nooit Ophouden Altijd Voorwaarts, afgeleid van de naam van een Tilburgse voetbalvereniging Nooit  Ophouden Altijd Doorgaan.  

DE OPRICHTING  

Op 4 oktober 1948 wordt R.K. NOAV officieel opgericht en starten met veel enthousiasme trainingen en voorbereidingen voor wedstrijden. Hierbij hoorde ook het aanschaffen van gepaste, niet aanstootgevende kleding. In die tijd was het immers zo dat wanneer deze niet naar behoren werd gedragen men fikse boetes en uitsluitingen kon verwachten. Er werd besloten om als model de rokbroek te kiezen geleend van een van de dames van Wilskracht. Kleding klaar? Starten maar.

Ieder begin is moeilijk en het duurde 6 jaar alvorens een eerste afdelingskampioenschap (1954) kon worden gevierd. Dit resulteerde in het spelen van promotiewedstrijden. Mosam en Limburgia werden ruim verslagen maar Posterholt was nog te sterk. Promotie naar de eerste klasse werd nog niet bereikt.

HEREN: VANAF 1960

Wanneer er in Garage Kelleners handbal  gespeeld wordt is  Loek Steyvers daar vaak als toeschouwer aanwezig. Hij is een van de weinigen die in deze sport een stuk hardheid en sportiviteit ziet die voor heren in Susteren een mogelijkheid kon bieden om een nieuwe vereniging in het leven te roepen. Samen met Albert Lempend en Thuur Pesgens (sportleraar aan de MULO te Sittard) ging men op zoek naar liefhebbers. Die vond men in de personen van Wim en Hub Mostard, Jo Eikelberg, Gerrit Lijnen, Ton Sanders en vele anderen. Op 9 april 1960 werden dan ook 2 herenteams opgericht die gezamenlijk aan de competitie startten in de laagste klasse. Het 1e team werd 2e maar promoveerde doordat er 2 teams overgingen.  Het tweede gooide bijna roet in het eten door 1 maal de eerste ploeg te verslaan.  

Een fusie van de dames- en herenverenigingen in augustus 1961 leidde tot een grote vriendenkring die veel huwelijken tot stand heet gebracht. Een journalist schrijft dan ook terecht in de krant: Handbalhuwelijken tekenen sfeer bij NOAV. Daar is niks aan gelogen, want nog steeds vinden jong geliefden hun partner binnen het handbalwereldje: Kelly en Freek, Esther en Erik, Hans en Anja, Mark en Franca, Funs en Suus, somt voorzitter Johan Derrez een aantal op.

50 LIMBURGSE CLUBS VERDWENEN'' 

Veel Limburgse clubs – we telden 89 clubs, 660 teams en ruim 300 scheidsrechters in 1986 – legden vanaf de jaren negentig beetje bij beetje het loodje of fuseerden met clubs uit de regio. 11.488 leden telde de afdeling Limburg in 1986, verdeeld over 6939 dames en 4549 heren. NOAV leverde in het seizoen 1984/1985 de Nederlands kampioen veldhandbal bij de heren senioren. Rond die tijd telde de club bijna 200 leden. V&L (324), Loreal Venlo (319), Caesar en Rapiditas (300) vormden de top in het aantal leden.

Wie kent nog zelfstandige clubs als Alcides, Altweerterheide, Athene, ATSV, Avanti, Beatrix, Be Fair, Break-Out, Breeton Sport, BSV, Caesar, DBSV, D.E.S, DES’59, DES Ub, EHV, Swift Roermond, Filarskis, Fortuna, Grathem, Groene Ster, Gulpen, Haelen, Haslou, H.B.S., H.C.O.N, Heel, Heerlen, Heldia, Hellas, Herten, HVS, Hoensbroek, H.V.N., H.V.K., IASON, Ingbergia, IVS, Kerkrade, Limburgia, Linne, Maasbracht, Maastricht, Marsna, Merefeldia, Minor, Mosam, M.S.V., Blauw Wit, Ospel, Patrick, Phoenix, Polaris, Popeye, Quicky Hands, Roda, Rodah, HC Roermond, MVC, SCG, SHV, Sibbe, Stramproy, SVVH, Vebios, Voerendaal, Weert '77, Wilskracht, Zonnebloem. Ter ziele gegaan of opgegaan in regionaal verband door fusies. Actueel nog 36 clubs…..Vergane glorie!

Het vijfkoppige bestuur en een aantal commissies leiden de club in goede banen.Elke thuiswedstrijd ligt er een heus wedstrijdboekje klaar voor de toeschouwers. Bij topclubs moet je lang zoeken om een dergelijk informatief boekje te vinden! 12 pagina's, full colour, wedstrijdverslagen, tussenstanden, verslagen van activiteiten en....liefst 75 plaatselijke sponsors die op deze manier hun - eerste - financiële steentje bijdragen.

    

“Het is mooi om te zien hoe de derde generatie van ouders die ooit binnen NOAV actief waren, nu ook het handbalspelletje beoefenen,” geeft voorzitter Derrez aan. “Zo ontstaat een hechte band, zijn er bij onze thuiswedstrijden veel toeschouwers. Het fijne is dat je vanuit de kantine zo richting de tribune kunt lopen: drankje erbij, genieten en aanmoedigen. Of we last hebben van de voetbalclub? Nou, wat betreft de jongens wel een beetje, de voetbalclub telt ruimt 600 leden maar op veel vlakken werken we samen. Organiseren carnavalsactiviteiten, spelers en speelsters gaan naar elkaars wedstrijden kijken, we stemmen onze activiteiten onderling op elkaar af zodat we mekaar niet in het vaarwater zitten. Jeugdkampen zijn druk bezet, ruim 30 vrijwilligers verzorgen de organisatie. Vlak voor de jaarwisseling verkochten we binnen twee uur huis-aan-huis 5000 oliebollen. Trots!”

De damestak is stevig bezet, met 14 teams, de mannen moeten het – vooralsnog – doen met een herenteam in de hoofdklasse. Daarnaast nog een dertigtal recreanten. ”In het verleden werd er veel aan onze spelers door andere clubs getrokken,” geeft huidig trainer en penningmeester Erik Storken aan. “Een enkeling zagen we niet meer terug, anderen kwamen jaren later terug op het oude nest. Begin jaren negentig speelden we vijf jaar lang met zowel de dames als heren in de eerste divisie! Leo Kleijnen en Leo Reijnders leverden prima werk. Maar het bestuur zag in de verte de bui al hangen als we met de heren zouden promoveren, dat was een brug te ver voor ons als dorpsclub,” herinnert Storcken zich nog uit die tijd als speler. “De laatste seizoenen in de hoofdklasse speelden we vooral tegen degradatie, nu zijn we een stabiele middenploeg.” Tegen PSV 2 werd gestreden alsof de titel op het spel stond: na een 16-9 ruststand werd het uiteindelijk – onder luid applaus van de fans – 32-25 en plek vier. Vier punten achter koploper Venlo. De derde helft stond meteen op het punt van beginnen....

Derrez en Storken schrijven de aanwas vanuit de jeugd vooral toe aan de prestaties van de nationale vrouwenploeg. Bij de jongens was Sittardia altijd de zuigende kracht. De ontwikkelingen bij LIONS waar Derrez en echtgenote Elles ook hand- en spandiensten verrichten, dragen niet echt bij om op dit moment richting Sittard of elders te verkassen. “Iedereen kan bij ons veel trainen, onder vakkundige leiding. Dus waarom zou je dan elders gaan handballen? Tegenstanders die bij ons komen spelen hebben meestal het probleem van harsgebruik: bij ons verboden. Stel dat de dames zouden promoveren richting eerste divisie, dan is dat harsgebruik een voorwaarde. Voor ons niet te doen!” Dat debutant BFC 2, de nummer twee in de tweede divisie, daar duidelijk last van had, bleek maar al te duidelijk: 12-7 bij rust, 29-14 na zestig minuten. De technische fouten bij de bezoeksters waren legio.

BLESSURELEED VOORBIJ

Weer bij de ploeg na 12 maanden blessureleed is Floor Storken (24), kinderverpleegkundige in opleiding. In otober 2023 scheurde ze de voorste kruisband van haar rechterknie af. “Poeh, stilzitten en toekijken, niks voor mij,” aldus de zus van V&L-speelster Sabine die twee jaar eerder met hetzelfde malheur kampte. “In oktober was het mis, moest wachten op een operatie die carnavalsdinsdag zou plaats vinden. Dat paste die dag niet echt in mijn schema, dus hebben we dat een dag later gepland,” lacht de blondine. “Vandaag voor het eerst twee keer tien minuten mogen spelen! Heerlijk! Je doet een aantal andere taken binnen de ploeg, altijd erbij geweest bij wedstrijden en trainingen. Ja, je zag dat BFC moeite had met het spelen zonder hars. Promoveren? We zitten goed op ons niveau, zeg nooit nooit. Als we kunnen promoveren zullen we dat zeker niet nalaten. Maar het is geen 'must'. Als het kan ga ik ook naar mijn zus kijken en andersom. Volg veel handbal, van iedere speelster kan ik leren maar ik heb niet echt een favoriet.”

TERUG NAAR WAAR HET BEGON

Terug op het oude nest in haar woonplaats Susteren, na uitstapje bij Vlug en Lenig en Handbal Venlo is keepster Kelly Janssen-Hoffmans. “Beetje matte wedstrijd, ja. Fel begonnen, in tegenstelling tot vorige week. Hars is voor bezoekers het probleem, maar is niet ons probleem. Stapje terug? Ja en nee, ik voel me hier weer thuis. Kost nog altijd veel energie, leuk om met deze groep driemaal per week te kunnen handballen. Het sociale aspect, de derde helft, is heel belangrijk. Daar haal ik mijn motivatie uit. Probeer die jongeren in het veld bij te sturen, ze pikken het snel op, dat zie je ook. Superleuk om te doen. We reizen in de tweede divisie al ver genoeg, dan is de eerste divisie niet echt een volgende optie. Dorpsclub, grote achterban, met veel sfeer en veel jeugd. Meer hoeft voor mij niet meer.”

VAN BEEK NAAR SUSTEREN

Coach Freek Janssen, met een keepersverleden bij BFC en LIONS, heeft sinds dit seizoen de damesgroep van Esther Storken overgenomen. En met veel plezier. “Mijn eerste seizoen, ja. Dit duel tegen BFC was ook nog een speciale wedstrijd voor mij. Je zag dat BFC gefrustreerd was omdat er zonder hars gespeeld werd. Woonde eerst in Beek, daarna verhuisd naar Susteren. Ik werd gevraagd om trainer bij dames 2 te worden, hartstikke leuk. Nu dan de eerste ploeg, bevalt goed met een grote selectie waarbij we momenteel te maken hebben met enkele geblesseerde speelsters. Ja, achteraf mooi die emoties bij Floor en assistent Imke van Mierlo: ruim een jaar wachten op de eerste speelminuten! In mijn optiek is NOAV geen club die speelsters gaat halen, wie er komt van buitenaf, die komt. NOAV moet NOAV blijven. En ja, die fans op de tribunes zijn er iedere veertien dagen. Venlo 2, met oud-speelsters van de eerste ploeg, heeft de meeste kans op promotie. Wij vullen onze ambities anders in.”

cover Na de zege op BFC 2 en daarmee actueel naar plek 3 in de tweede divisie B poseert NOAV voor de fotograaf

foto HSP