Nieuws

Bron: Avans / HSP – Een van de jonkies in de selectie van HC Groot Venlo en tegelijk ook de Oranje U19-selectie is Elise Flipsen. Ooit was hockey haar idee, maar na lang wachten op het spelen van wedstrijden haakte Flipsen af. Het werd vervolgens handbal, mede door haar zus die al ‘op handbal zat’.  Een goede zet van de studente Social Works bij Avans in Den Bosch.

Een dag voor haar verjaardag kreeg ze een berichtje van de bondscoach dat ze mee ging naar het EK U19 (2022) in Roemenië: een positiegenootje was ernstig geblesseerd geraakt, dus kwam de linkspoot in beeld. Dat was vorige zomer. Tegen IJsland maakte ze haar debuut en scoorde bij haar eerste balcontact.  Uiteindelijk werd er om plek negen gespeeld. Flipsen kwam tot vier treffers op het EK. Deze zomer wacht het WK.

Eigenlijk begon Flipsen bij het handbal als keepster maar maakte niet lang daarna een positie-wissel: de rechterflank werd haar domein. “Op een toernooitje waren we ooit met twee keepsters, dus ging ik in het veld spelen. Daar kon ik mijn energie beter kwijt. Voor een keepster ben ik inderdaad wat te klein, dus was stoppen een betere optie,” kijkt ze terug op die eerste stappen. Via Internos en PSV kwam ze in Venlo terecht. Eerst in de opleidingsploeg, nu al een behoorlijk vaste waarde aan de ‘buitenkant rechts’. In haar carrière tot nu toe kreeg ze een keer te maken met een enkelblessure die haar een tijdje aan de kant hield. Toen ze bijna hersteld was, brak corona uit en werd de sport stilgelegd. “Niet spelen en trainen om beter te worden. Balen!”

Handbal vraagt verschillende vaardigheden: tactisch onderlegd, spelsystemen inprenten maar ook snelheid langs de lijn ontwikkelen. Daarnaast is een goede fysiek erg belangrijk. Daarnaast is angst geen goede raadgever, hard aanpakken en ook teruggepakt worden. Het hoort er allemaal bij. Er moet, zoals Flipsen al eens opmerkte ‘een beetje pit inzitten, dat maakt het spel leuker’. Op schotvariaties wordt tot in den treuren geoefend: hoe meer variatie, hoe verrassender voor de keepster van de tegenpartij.

VLIEGUREN

Inmiddels heeft de uit Made afkomstige Flipsen al heel wat vlieguren gemaakt bij haar club: landstitel en Super Cup in de tas. Dit seizoen strijdt ze opnieuw met het Amsterdamse VOC om de prijzen: beker en nationale titel. Giseravond werd ten koste van SEW opnieuw de finale bereikt, op 30 maart is in Almere VOC de opponent.

Maar eerst de Europese klus klaren tegen HK IUVENTA Michalovce, een plaats in het oosten van Slowakije en actueel koploper in de grensoverschrijdende competitie tussen Slowaakse en Tsjechische teams. Zondag (17:00 uur) het uitduel, zaterdag 16 maart (19:00 uur, sporthal Egerbos Blerick) de return. Slaagt Venlo erin als winnaar van dit tweeluik van het veld te stappen, dan plaatst de ploeg van scheidend coach Robin Gielen – hij vertrekt na zeven succesvolle seizoenen richting het Belgische Houthalen – zich bij de vier beste ploegen in de European Cup.

Kwam Flipsen in de twee eerste Europese seizoenen nog niet tot treffers, dit seizoen heeft ze in zes duels al 22 keer de bal achter de keepster van de tegenstander gedropt. Zes Europese duels speelden beide ploegen dit seizoen: Venlo schakelde achtereenvolgens Cair (Noord-Macedonië) uit: 39-26 en 43-18. Vervolgens moest het Bosnische Krivaja eraan geloven: 39-19 en 30-15. In de achtste finales bood het Kroatische Bjelovar wat meer tegenstand maar niet voldoende: 29-21 en 36-27.

Michalovce kwam in zes duels tot 304 schoten, maakte daaruit 234 doelpunten, een schotpercentage van 77%. HC Groot Venlo legde 327 keer aan, juichte 216 keer, goed voor een schotpercentage van 66 %. Borac uit Bosnië (36-14 en 45-19), het Kosovaarse Istogu (43-18 en 47-18) en Ajdovscina uit Slovenië (31-22 en 32-26) waren kansloos tegen de Slowaakse ploeg.

HC Groot Venlo kan zich, met een plekje bij de laatste vier ploegen, als derde Limburgse ploeg scharen bij voorgaande prestaties van Sittardia (heren) en Swift Roermond (dames). Ook het ‘tijdelijke’ clubteam van Nieuwegein waar de voltallige Oranje-selectie in was ondergebracht – met o.a. Elly-An de Boer, Olga Assink, Natasja Burgers, Marlie Menten, Laura Robben en Heidi Veltmaat – reikte in de City Cup tot de finale in 1999. Sittardia kwam in het seizoen 1972/1973 in de Europa Cup 1 tot de kwartfinale. Het Spaanse Granollers en het Oostenrijkse Salzburg werden uitgeschakeld, Met Partizan Bjelovar, winnaar van de EC 1 een jaar eerder en op dat moment ’s werelds beste handbalploeg, wachtte in de kwartfinale een stevige opponent. In Belgrado werd met 21-14 verloren, voor 1800 fans in Sittard – met een hoofdrol voor de Bulgaarse arbitrage die tien strafworpen aan Partizan en eentje aan Sittardia gaven – kwam de ploeg van coach Jo Maas in de tweede helft met vijf treffers voorop. Uiteindelijk struikelde Sittardia met een 13-12 (!) eindstand.

Meer recentelijk: in het seizoen 2017/2018 drong Hurry-Up door tot de halve finales van de EHF Cup, daarin was Sporting CP over twee duels de sterkste: 27-32 en 14-37.

Swift-dames kwamen in het seizoen 1975/1976 tot de finale van de Europa Cup 1. Polisens Stockholm en HG Kopenhagen werden in voorgaande rondes uitgeschakeld. Die finale ging over één duel, op het veld van Radnicki Belgrado. Het werd een marteling voor de ploeg van coach Jo Gerris: 22-12 verlies. Een prestatie die naderhand niet meer geëvenaard zou worden.

Quintus kwam in het voorjaar van 2016 tot de kwartfinale van de Challenge Cup, het Turkse Genclik was eindstation: 23-25 en 23-27. Drie jaar later, april 2019, versperde het Poolse Szczcin de ploeg uit Kwintsheul de doorgang naar de finale van de European Cup: 21-25 en 22-32.

Rond de eeuwwisseling had toenmalig bondscoach Bert Bouwer die Oranje-selectie ondergebracht als clubteam bij HV Van Riet / Nieuwegein. De ploeg kwam acht keer in actie: vanaf de 1/16 finales werden achtereenvolgens Siracuse, Frankfurt/Oder, Split en Nimes uitgeschakeld. Daarna wachtte de finale met ZORK Napredak Krusevac uit Servië. Nieuwegein weigerde, vanwege de gespannen verhoudingen op de Balkan, af te reizen en stelde een neutraal terrein voor. Dat idee werd door de EHF afgewezen, de finale werd nooit gespeeld.  

cover Elise Flipsen in actie tegen Bjelovar

foto Ger Sampers photography