Nieuws

Lang verwacht, toch gekregen. Driemaal was ze met Noorwegen present op de Olympische Spelen, tweemaal eerder lukte het niet om die zo begeerde gouden medaille te pakken: in Rio en Tokio was er tweemaal brons. Drie wereldtitels en een zilveren medaille prijkten al op het palmares van Stine Oftedal (in september wordt ze 33) naast vijf Europese titel en een zilveren medaille. Bij het Hongaarse Györ was ze de ‘leading lady’, pakte begin juni voor de derde keer de CL-trofee met de club.

Nu was alles op alles gezet om de spelverdeelster, bezig aan haar laatste klusje op de Spelen in Parijs, een waardig afscheid te geven: die gouden medaille ontbrak nog. Sterker nog: haar vriend Rune Dahmke speelt morgen met Duitsland op dezelfde locatie zijn Olympische finale met Duitsland tegen Denemarken.

Met een fantastisch defensief optreden, waarbij Noorwegen leerde van hun eerdere fouten, verzekerde de ploeg rond Oftedal zich van de derde titel op de Olympische Spelen in de geschiedenis: na 2008 (Beijing) en 2012 (Londen) was het nu opnieuw een plekje op het hoogste podium door gastland Frankrijk te verslaan in het Stade Pierre Mauroy in Lille, voor een recordaantal bezoekers voor een handbalwedstrijd bij de vrouwen: 26.664 toeschouwers.

De wedstrijd om die gouden medaille kwam in de eerste helft wat langzaam op gang (15-13) waarna Noorwegen in het tweede deel ontzettend van leer trok en al snel de meeste aanspraak maakte om de titel van Frankrijk over te nemen: 29-21. De derde gouden medaille voor de Noorsen was verdiend, hun achtste in totaal. Die ruime zege was tevens de grootste marge in een Olympische finale bij de vrouwen ooit waarmee het vorige record van zeven doelpunten uit de boeken werd gespeeld: de Republiek Korea deed dat in Seoel 1988, Noorwegen in Peking 2008.

ALL STAR TEAM

MVP Katrine Lunde (NOO)

Keepster Laura Glauser (FRA)

Linkerhoek Emma Friis (DEN)

Linkeropbouw Estelle Nze Minko (FRA)

Spelverdeelster Stine Bredal Oftedal (NOO)

Rechteropbouw Katrin Klujber (HUN)

Rechterhoek Alicia Toublanc (FRA)

Lijnspeelster Kari Brattset-Dale (NOO)

Topscorer Nathalie Hagman (ZWE)

Maar om die derde medaille en dus de cirkel voor Oftdeal rond te maken had Noorwegen een wake-up call nodig. Normaal gesproken begint het Scandinavische team sterk aan een groot toernooi. Dit keer gaven ze een voorsprong van vier doelpunten tegen Zweden in de eerste wedstrijd in Parijs alsnog uit handen, een verlies dat bij lange na niet ingecalculeerd was en even tot de ploeg moest doordringen.

OF WAS HET DAT?

Zeven overwinningen later staat Noorwegen weer aan de top van de wereld, na een fantastisch toernooi te hebben geleverd, de volgende tegenstanders domineerde op weg naar die derde Olympische titel. En ze deden het op hun manier: met een fantastische verdediging, een geweldige keepster Katrine Lunde - 44 inmiddels - en een geweldige kwikzilverachtige spelverdeelster Stine Bredal Oftedal, die haar carrière nu op een hoogtepunt afsluit. Het was verre van gemakkelijk, vooral in een vol Stade Pierre Mauroy in Lille, waar die 26.664 toeschouwers een nieuw bezoekersrecord zorgden: het vorige record bij de wedstrijd Frankrijk tegen Duitsland werd meteen verbroken.

Spelen in Frankrijk, tegen Frankrijk, is nooit gemakkelijk. En gedurende de eerste vier minuten en 27 seconden kreeg iedereen die vroeg of Noorwegen het lef en de kracht had om een ​​winnende prestatie te leveren een volmondig ‘nee’ als antwoord. Dat was de tijd die de Scandinavische ploeg nodig had om hun eerste doelpunt te scoren, terwijl hun tegenstander, Frankrijk, al naar een 3-0 voorsprong was uitgelopen. Maar geen paniek, voor elk ander team zou die beginfase verpletterend zijn geweest. Voor Noorwegen was het gewoon ‘business as usual’. Ze wisten dat Frankrijk hen afgelopen december in Herning versloeg in de finale van het WK 2023, ze pasten zich enigszins aan, hergroepeerden de boel en concentreerden zich op de taken die uitgevoerd moesten worden.

En het klinkende ‘nee’ werd een ‘misschien’ na een onbeantwoorde reeks van 4-0 van Noorwegen, aangespoord door twee doelpunten van rechteropbouw Nora Mork, waardoor de wedstrijd op zijn kop werd gezet: de regerend Europees kampioen ging ineens aan kop: 4-5. Frankrijk kon zes minuten lang niet scoren, een waarschuwing. De aanval is een thema voor Frankrijk sinds de ploeg van coach Olivier Krumbholz de finale van het WK 2021 verloor van Noorwegen dat in de tweede helft alle registers open trok en de Franse ploeg vloerde. Juist op tijd herpakte Frankrijk zich en kwam, bij 11-9, voor het laatst in de wedstrijd aan de leiding. De Scandinavische ploeg had in de laatste vijf minuten het hoogste woord: 13-15.

REISTAD - BRATTSET DALE

Omdat Noorwegen, dat ook twee strafworpen miste in de eerste helft, eindelijk Henny Reistad aan de productie kreeg – ze miste de eerste twee duels vanwege een blessure – ging de ploeg op alle posities beter renderen. Wat Frankrijk moest doen om weer aan de leiding te komen, was het verbeteren van hun aanvalsefficiëntie, die in de knock-outfase tegen Duitsland en Zweden aanzienlijk was gedaald. In de eerste helft bedroeg deze 54%. Noorwegen had 65%. En daarna werd het nog erger voor Frankrijk.

In de eerste 15 minuten van de tweede helft scoorde Frankrijk slechts drie keer, verpletterd door de druk en door de Noorse keepster Katrine Lunde, die negen reddingen had, goed voor 38%. De Franse fans waren stil. Hun team stond zes doelpunten achter (15-21) en het zag er niet naar uit dat daar in dit duel nog verandering in zou komen. De gouden medaille gleed langzaam uit hun handen. De combinatie met lijnspeelster Kari Brattset Dale, die vier doelpunten scoorde tussen de 31e en 41e minuut, en Reistad was absoluut niet te verdedigen door het Franse centrum. Toen Krumbholz ook nog eens keepster Laura Glauser verving door Hatadou Sako met de bedoeling om de ploeg nieuw leven in te blazen, pakte dat niet goed uit.

Met zeven doelpunten achterstand in de 51e minuut leek Frankrijk uitgeput, bleef zonder enige ideeën om die achterstand goed te maken. Op de een of andere manier verkleinden ze het gat tot slechts vier doelpunten, maar het was te weinig en te laat, vooral tegen een team als Noorwegen, dat precies wist wat het moest doen en hoe het moest scoren om die voorsprong te behouden.

KATRINE LUNDE

Toen Reistad – acht treffers – Oftedal bij 20-25 haar vijfde van de wedstrijd en laatste treffer ooit op dit niveau in haar carrière liet scoren, lag de weg naar de zege open. Katrine Lunde (44) en Camilla Herrem (37) behaalden eerder al een gouden medaille met de Noorse ploeg, bij de overige speelsters werd nu voor het eerst de gouden plak omgehangen. Sterker nog: Katrine Lunde (12/31 stops) is de eerste speelster die vijf medailles behaalde op de Spelen, teamgenote Camilla Herrem mocht er vier meenemen, samen met Marit Malm Frafjord.

Frankrijk pakt de derde medaille op rij: goud in Tokio 2020, zilver in Rio 2016. Nu, na één nederlaag in acht duels, moet de ploeg in eigen land als uittredend kampioen afscheid nemen met zilver. Maar ook dat is een behoorlijke prijs! 

DENEMARKEN PAKT BRONS

Het duel om het brons tussen Denemarken en Zweden kende en vrijwel gelijkopgaand spel- en scoreverloop in de eerste helf: 15-13. Ook na de rust bleven beide ploegen dicht bij elkar in de buurt. Toen Elver acht minuten voor tijd de marge op vier bracht in Deens voordeel - 25-21 - was het due; gelopen. Trine Ostergaard legde de 30-25 eindstand vast.

cover Stine Oftedal neemt afscheid van het tophandbal met een gouden medaille op de Spelen 2024

foto IHF EHF