Nieuws

Door Frits Feuler – Nee, natuurlijk was hij het er niet mee eens: de derde – en ditmaal onnodige - tijdstraf voor DWS-aanvoerder Max Kalkhoven kwam hard binnen. Hij probeerde de arbiters nog te overtuigen dat ‘ze ernaast zaten’, maar die gaven geen krimp. Teleurgesteld droop de fanatieke rechterflankspeler af, nestelde zich tussen het plukje Schiedamse fans dat met de ploeg was afgereisd naar Sittard. DWS had de eer om getuige te zijn van titel en promotie van Vlug en Lenig: het werd, na een acceptabele 15-12 ruststand, uiteindelijk nog ruim 34-22.

“Pas mijn tweede rode kaart in mijn carrière,” haalde Kalkhoven zijn privé-statistieken erbij. “Maar deze is wel erg zuur en onnodig,” gaf de derdejaars-student Sportmarketing toe.

                             

                           Max Kalkhoven moet noodgedwongen de laatste twintig minuten vanaf de tribune toekijken

Als 22-jarige aanvoerder kent hij team en club door en door. “We hebben een jonge ploeg, met ook nog A-juinioren ertussen. We spelen nu drie jaar eerste divisie, proberen ons ieder jaar weer te handhaven en dat lukt aardig. Ging goed vanaf het begin, konden onze doelstelling omhoog schroeven: we gingen voor de top vijf maar dat is niet gelukt. We zijn jong, hebben wat ups en downs gekend. We kunnen in zijn totaliteit tevreden zijn.”

LOF

Over zijn club niets dan lof. “Een kleine club, rond de 150 leden. Stelt eigenlijk niks voor, vergeleken met andere grote clubs. Iedereen komt uit de eigen jeugd, hier in Limburg zijn de topclubs groter, wordt handbal anders beleefd. Hebben destijds vanuit het C-team veel getraind, lang bij elkaar gebleven en een deel van die groep staat nu in de hoofdploeg.” Ambities om het ooit nog hogerop te zoeken heeft Kalkhoven niet. “Ik houd teveel van DWS,” klinkt het, “ik ben heel veel op de club, ben daar altijd blijven hangen, train een jeugdteam. Neen, voor mij geen BENE-League. Misschien lukt het ons kleine clubje uit Schiedam om ooit nog in de eredivisie te spelen.”

In het veld en na de 40e minuut verplicht op de tribune geniet hij van de sfeer in dit kampioensduel voor de Geleense ploeg die aan haar laatste duel als onderdeel van het ooit zo roemruchte Geleense handbalbolwerk bezig is. Een historische avond, want de herenploeg van Vlug en Lenig gaat na de zomer zelfstandig verder onder een andere naam. “Bij ons kluppie ook elke thuiswedstrijd voldoende fanatieke fans, is best gezellig.”

TOEKOMST

Over de toekomst is de aanvoerder helder: “Geen gekke sprongen maken. We trainen driemaal per week, is voor ons voldoende. Selectie is niet zo breed, vier wissels vandaag slechts. Om een stapje hogerop te kunnen, zouden we een bredere selectie moeten hebben en misschien wat meer routine. Zelf ben ik, samen met onze eerste keeper, de oudste van het stel, we spelen al vijf jaar bij de senioren. Die anderen zijn allemaal nog ‘broekies’,” grapt hij.

Twee spelers raakt DWS deze zomer kwijt: Clyde Marengo en Loeka Hendrix, zij zoeken het hogerop. “Groot gemis, maar we gunnen het hun beiden. We hebben eventueel wat spelers die terug willen komen en hun plaatsen kunnen overnemen. Misschien dat er uit de regio Rotterdam bij nog kleinere clubjes spelers zijn die bij DWS in de eerste divisie willen spelen. Ze zijn allemaal welkom!” start hij alvast de ‘sollicatieprocedure’.

Na de wedstrijd geen bloemen uit Schiedam voor de kampioenen, maar - heel origineel - een grote krat bier. Bij de Geleense ploeg werd die traktatie enorm gewaardeerd!

cover Max Kalkhoven op 'het strafbankje'

foto HSP