Nieuws

Door Frits Feuler – Het mocht niet zo zijn: het door financiële perikelen geplaagde LIONS slaagde er in eigen hal niet in om voor de zevende keer de nationale bekerfinale te bereiken. Driemaal – 2015, 2016 en 2017 – stapte de Sittardse ploeg als winnaar van het veld, nu dwarsboomde Bevo de een na laatste sportieve strohalm van de regerend landskampioen: 28-30. De ploeg uit Panningen mocht de beker in 2018 omhoog houden nadat vijf eerdere finaleplaatsen niets opleverden. Zaterdag 30 maart ontmoet de ploeg van coach Hans van Dijk in Almere Aalsmeer dat in de eigen Bloemhof afrekende met de Opleidingsploeg van de club: 43-23. Voor Dario Polman (31) komt met het bereiken van die finale het einde van een mooie carrière in zicht: de spelmaker stopt na dit seizoen. “Als we nou ook nog om de landstitel kunnen meedoen, zou dat mijn afscheid nog mooier maken.”

Deze nederlaag voor LIONS is voor spelers, staf en fans een nieuwe tik in een periode die erg onzeker is na het faillissement van de Stichting Tophandbal Zuid-Limburg waar de ploeg onder valt. Komt nog bij dat de licentie voor de HandbalNL League – de nacompetitie die uiteindelijk de landskampioen moet opleveren - door de bond is ingetrokken. Tegen dat besluit heeft het bestuur bezwaar aangetekend. Het is afwachten of er voor de start van de titelstrijd wel of geen licentie aan de titelverdediger verleend wordt. Is het antwoord ‘nee’ dan speelt Lions zaterdag in eigen hal tegen Eupen de voorlaatste wedstrijd in het bestaan. De vier ploegen voor de FINAL4 in de BENE-League worden na dit laatste speelweekend bekend. Er volgt een uit-en thuiswedstrijd. De winnaars spelen op 7 april de finale.  

In 2008 ontstond Lions, met steun van de provincie Limburg en rapporten van onder meer Joop Alberda en Frank van den Wall Bake uit een samenwerkingsverband tussen Sittardia, Vlug en Lenig en BFC. Semi-professioneel werd het toverwoord, een ongekende trainingscapaciteit van twintig uur per week werd van de spelers verlangd. De Rus Aleksandr Rymanov werd de eerste trainer. Opleiden van talenten was het tweede spoor in de organisatie. Spelers als Luc en Ivo Steins, Kay en Jorn Smits, Martijn Meijer, Marko Pejovic, Rudi Schenk, Thijs van Leeuwen, Lino Janssen, Joris Baart, Dylan vossen, Serge Heijnen, Luuk Hoiting, Roel en Jasper Adams, Rob Schmiets, Evert Kooijman, Alec Smit, Ivar Stavast, Tim Roefs, Luca van Straaten en vele anderen maakten kennis met de bijzondere trainingsfaciliteiten in Sittard-Geleen. Ook wilde men een gooi doen naar de Europese (sub-)top. Acht jaar geleden stapte BFC uit die samenwerking en ging op eigen kracht verder.  

GEDREVEN

De spelers van Lions wilden, zoals de laatste wedstrijden al meermaals aangegeven werd, zich vooralsnog niet te druk maken over de finalciële problemen. “We proberen op het veld datgene te doen waar we goed in zijn,” klonk het meerdere keren vooraf. Vanaf de eerste seconden maakte de ploeg van coach Fred Michielsen een gedreven indruk, maar vond een tegenstander tegenover zich die dezelfde speelwijze hanteerde. Met dit verschil: bij de gasten was er, mede door de luide aanmoedigingen van de vele meegereisde fans, meer beleving. De gasten die in de huidige BENE-League-jaargang een bescheiden rol spelen, lieten de laatste weken duidelijk progressie zien qua resultaat én spel. In de grensoverschrijdende competitie moest Bevo tweemaal buigen voor Lions, nu was er de uitgelezen mogelijkheid om het spreekwoord ‘driemaal is scheepsrecht’ in de praktijk te toetsen. Na een vrijwel gelijk opgaand scoreverloop in de eerste helft liet Bevo vijf minuten voor de thee van zich horen: 11-14. Tweemaal Rob Schmeits en tweemaal Jasper Adams (12 in totaal) hingen de bordjes bij rust in Sittards voordeel: 15-14.

Sybren Stijweg behoorde op de vleugel tot een van de uitblinkers bij de gasten. “Maar we zijn er nog niet,” opende de 24-jarige zijn analyse. ”Passie en teamspel waren onze basis, goede spirit in de ploeg. Gewoon gewerkt vandaag in Eindhoven, 40 uur per week als development manager bij een marketing bureau, ben zo wat de enige in de ploeg die fulltime werkt. Bij dit soort wedstrijden ben je extra opgeladen, kun je extra stappen zetten. In Almere met meer volk. Landstitel, alles kan, de bal  is rond, om maar eens een bekende uitspraak te gebruiken. Focus ligt op Bevo, vol programma maar het is te doen. Zullen zeker nog voor spektakel gaan zorgen!”

Tot 18-15 had de landskampioen nog de overhand, daarna brak een sterke periode voor de Noord-Limburgers aan die door een benutte vrije worp van Destin van Dijk (50’) op 24-25 kwamen. Daarna ging het om en om. Het beslissende gaatje kwam er bij 26-29. Lions, dat over beperkte wisselmogelijkheden beschikte, leek onder de druk te bezwijken, kreeg de lijn van de eerste helft niet meer te pakken. Brommet en Jur Eussen drukten de neus nog even aan het venster (28-29) maar doelman Arjan Versteijnen – uitgeroepen tot ‘man of the match’ en daarvoor met een presentje beloond door ex-Aalsmeer-voorzitter Mike van de Laarse - wist in een zinderende slotfase van een fysiek maar sportief gevecht niet van wijken. Kobe Serras, prima op dreef, zorgde voor de 28-30 eindstand.  

TEAMWORK

Arjan Versteijnen was trots op de prestatie met zijn ploeg. “Het is niet de eerste keer dat we dit op de mat leggen.” Kijkt hij terug op de voorbije maanden. “Aalsmeer drie punten, spelen goede wedstrijden, maar soms net niet. Vertrouwen groeit. Nou ben ik wel ‘man of the match’ maar de ploeg en de fans verdienen dat ook. Goede dekking voor me, dat scheelt. Als we dit iedere week in de race naar de landstitel kunnen nadoen, kunnen we voor verrassingen zorgen. Allemaal fit, vorig jaar een vreemd jaar. Tevreden nu.” Met heel wat gekkigheid sprintte de oranje-doelman die zijn maatje onder de lat Bart Ravenbergen gisteren met een kruisbandblessure zag uitvallen, richting de polonaise in de kleedkamer.

Winnend coach Hans Van Dijk kon zijn geluk niet op. “Als team speelden we prima, de dekking stond goed, we lieten Lions niet hun gevreesde tweede fase spelen,” hijgde hij in alle euforie in de catacomben nog na. “Bleven ook rustig in de aanval, speelden inderdaad met passie. Toen we die 14-11 voorsprong redelijk snel verspeelden toonden we als ploeg veerkracht. Samen hebben we het goed gedaan, die finaleplek is verdiend. Klopt, dat we zo richting het einde van het seizoen onze prestaties verbeteren. Zijn u redelijk in vorm, de combinatie van jeugdig talent en ervaring rendeert. Ja, onze fans waren duidelijk te horen. Gekkenhuis af en toe. Dat wordt nog wat als er nog meer fans paaszaterdag richting Almere trekken. Als speler krijg je daar extra energie van. Tja, de landstitel. Nog maar vijf ploegen, dus de kansen nemen voor elke ploeg toe. We zijn tegen niemand kansloos met het spel dat we vanavond speelden.”

VROUWEN: 𝗩𝗘𝗟𝗢 𝗨𝗜𝗧𝗚𝗘𝗦𝗖𝗛𝗔𝗞𝗘𝗟𝗗 DOOR VOC

Even kon VELO de landskampioen en koploper uit Amsterdam bijhouden, maar uiteindelijk won VOC vrij eenvoudig: 34-19. De gasten begonnen goed en pakten als eerste een voorsprong met 0-1. Waar VOC tijdens eerdere ontmoetingen vanaf de eerste minuut er vol op gingen om snel een ruime voorsprong te pakken, bleef het dit keer het eerste kwartier aardig spannend. Door keihard werken en met steun van de grote schare meegereisde VELO-fans (ongeveer één derde van het totale publiek), stond het op dat moment nog maar 7-5 en met een beetje meer precisie had er op dat moment meer ingezeten. Maar in het tweede deel van de eerste helft liep VOC beetje bij beetje weg van VELO. Het snelle en fysieke spel van de 'Amsterdammers' dwong VELO tot het maken van meer fouten dan normaal en in de rust stond er daardoor een 16-9 achterstand op het scorebord.

Na de pauze ging het op dezelfde manier verder en liep VOC langzaam maar toch steeds verder uit. De laatste 10 minuten was de pijp zichtbaar leeg bij de ploeg van coach Nico Stet en kon VOC freewheelend uitlopen naar 34-18.Carmen Riepe bepaalde via een benutte strafworp de eindscore op 34-19.

 

Woensdagavond komen bekerhouder HC Groot Venlo en SEW nog tegen elkaar uit.

cover Bevo poseert met de fans voor de fotograaf na het behalen van de bekerfinale

foto Rob Creemers