Nieuws

Door Frits Feuler – In april 2019 koos handbaltrainer Jean Troquet zelf voor een einde van zijn carrière als handbaltrainer/coach. De Limburger was decennia lang – 40 jaar om precies te zijn – actief in Nederland, België en Duitsland. Een carrière met veel teams, mooie handbaljaren en meer dan uitstekende prestaties. Samen met zijn vrouw Reggy en zijn borador (kruising bordercollie-labrador)Tygo vertrekt hij dit weekeinde vanuit Deurne naar het Portugese eiland Madeira. Voorgoed.

Praten met Jean over handbal kan een serieuze dagtaak worden. De verslaggever luistert aandachtig. Anekdotes vliegen rond, historisch handbalbesef is duidelijk nog aanwezig. Niks lijkt de in Geulle geboren Limburger en inwoner van het Brabantse Deurne te zijn ontgaan. Altijd vriendelijk, achter die grote snor die hij jaren op zijn bovenlip als een soort handelsmerk met zich mee droeg. Veel clubs wisten de ervaren oefenmeester te vinden. In de gesprekken was steeds één onderdeel van groot belang: afspraken zijn er om nageleefd te worden. En daar hield Jean onverwijld aan vast.

De verenigingen en teams waar hij mee mocht trainen, coachen en presteren zagen hem na afloop van de samenwerking onregelmatig terug bij hun wedstrijden. “Dan was het altijd lekker ouwehoeren over die mooie tijd samen. Ook met spelers en speelsters van vroeger, die dan kinderen en zelfs kleinkinderen aanschoven voor een babbel. Ik heb daar altijd van genoten!” kijkt hij met veel genoegen terug. Dan zie je dat deze trainer die ‘in real life’ maatschappelijk werker en gedragsbegeleider is en trainer/coach, ook een mens is met een groot hart en echt geniet van alle groei van de aan hem toevertrouwde spelers en speelsters, jong en soms wat ouder. Presteren, zeker. Voor minder gaat hij de wei niet op. “Met veel teams heb ik maximaal kunnen presteren, maar andere ploegen daarentegen bereikten net niet de top,” analyseert hij een ‘vloek en een scheet’ zijn veertig jarige loopbaan. “Teams die met altijd na aan het hart zullen liggen.”

Spijt

Zoals de mannenploeg van Habo’95 uit Boekel. Achteraf een beetje spijt dat hij daar te vroeg Is weg gegaan. “Zo’n gave groep, kerels die keihard wilden werken, echter ook de humor hoog in het vaandel hadden staan.” Een soortgelijke beleving bij HV De Sprint uit zijn huidige woonplaats Deurne. “Een vereniging die door slechts enkele mensen werd gedragen, maar wel op zo’n uitdagende manier dat ik daar de herenploeg vijf jaar mocht trainen en het damesteam in mijn allerlaatste seizoen als trainer naar hun hoogste klassering ooit mocht begeleiden.”                                      

En dan, na een reeks van vele mooie jaren, in april 2019 toch stoppen. Het motief is duidelijk, althans voor Jean en zijn vrouw. “Ik wil me gaan voorbereiden op een ‘derde helft’ waarin ik kan genieten en zo mogelijk nog een keer mijn handbalpassie ga uitleven.” Dat roept vraagtekens op. Jean kennende laat hij zich door niks ontmoedigen, zoekt altijd naar creatieve oplossingen. Doelen die hij in zijn werk of hobby voor ogen heeft, daar ligt de focus op. Zoals het onverwachte voor zijn omgeving voor hem het lang verwachte blijkt te zijn.

Plannen

Al geruime tijd smeedde het tweetal plannen over hun gezamenlijke toekomst. Binnen enkele tellen wordt nu alles duidelijk: “Nee, niet in Nederland. Dit weekeinde stappen we op het vliegtuig naar het Portugese Madeira. Noem het maar ‘de derde helft’ van ons leven. Ik ben pas 65 jaar en wil als het mogelijk is nog 40 jaren genieten van ons nieuwe leven. We laten wel onze 2 kinderen en 2 kleinkinderen in Nederland, echter wij en zij zijn echt niet de wereld uit. We gunnen elkaar het allerbeste, zullen zeker een of twee keer per jaar op familiebezoek komen.”

Het leven op Madeira is enorm aangenaam, fijn klimaat, prachtige natuur en oceaan. Vriendelijke en vooral tevreden mensen. De levensstandaard is ongeveer de helft van die in Nederland waardoor Troquet er met zijn prepensioen en vanaf augustus 2021 het normale pensioen aangenaam kan leven.

Verkennen

“Of en wanneer ik nog eens in Nederland ga zijn? Geen idee,” klinkt het haast verontschuldigend. “De mensen om ons heen roepen allemaal, heel mooi voor jullie maar helemaal niks voor ons. Misschien gaan er nog mensen op visite komen als ze voor een vakantie op Madeira kiezen. Ik zal hun graag van alle mooie zaken van het eiland laten genieten.” De komende maanden staat alles in het teken van verkennen: van het eiland, niet groter dan 50 bij 25 kilometer, de omgeving, de taal leren. “We hebben pas 10% van het eiland gezien, dus er is nog heel wat te doen. Mijn vrouw sukkelde een beetje met haar gezondheid, maar haar verblijf op Madeira met deze aangename temperaturen doet haar zichtbaar goed. Dus hebben we ruim drie jaar geleden het besluit genomen en een tijdplan gemaakt om ons hier definitief te gaan vestigen. Appartementen, ingericht voor B&B, staan hier met de bosjes leeg en zijn voor een prikkie te koop of te huur. Een van die prachtige onderkomens is sinds eind september van ons.” Het zou zo maar eens kunnen dat hij op zijn nieuwe stekkie de buurman kan worden van ene Christiano Ronaldo, voetbalster, miljonair, ’s werelds beste ballentrapper. Een glimlach op het gebruinde gezicht van Jean, pretoogjes.
                                                            

                                                             Madeira, stipje op de kaart.....

“Neem maar van mij aan dat ik op dat gigantisch mooie Madeira, het bloemeneiland, echt niet achter de geraniums ga zitten kniezen of huilen. Er liggen voldoende uitdagingen, zoals het ondersteunen van een of meer kleinere verenigingen bij hun plannen en jeugdtrainingen.” Extra activiteiten die Jean altijd hoog in het vaandel heeft gehad bij elke club waar hij in dienst trad. “Maar ook in samenwerking met de Associacio de Andebol da Madeira (het NHV van Madeira, FF) een handbalacademie realiseren waar zowel talenten van 12 tot 18 jaar extra trainingen kunnen volgen als gelijktijdig ook trainers opgeleid gaan worden.”

Een enorme uitdaging, zo lijkt het op het eerste gezicht. Een klusje dat Jean wel toevertrouwd is. “En als het past en nog kan in dit corona-tijdperk of post-corona-tijd een organisatie voor trainingskampen opzetten. Maar alles moet passen in het nieuwe leven in Portugal, samen met vrouw Reggy en borador Tygo.”

Naast bovenstaande ‘geluksmomenten’ was hij ook trainer bij : 

• HV Dongen dames en heren, De Sprint heren en dames, Merefeldia dames en heren, Tremeg heren, BFC dames, Bevo HC dames, HV Sittardia 2 heren, NHV Afdeling Limburg en Zuid- Nederland meisjes, NHV-ambassadeur jeugdhandbal nieuwe Visie en op heel veel basis- en mbo-scholen in Nederland kennismaking met handbal, NHV docent HT2 na de Olympische Spelen in Brazilië voor TeamNL een geweldige sport- en handbaldag op Papendal voor deelnemers en sponsoren van TeamNL georganiseerd

• Sint-Truiden dames en heren, Meeuwen-heren, naast bondscoach dames ook bondscoach Jong België.

• BTB Aachen dames, TV Lobberich dames

cover Jean Troquet (rechts) als trainer van de damesploeg van Dongen

foto archief HSP