Nieuws

Door Frits Feuler – De laatste prestigieuze prijs van de handbalvrouwen van het Belgische DHW Antwerpen dateert al weer van 2013. Toen werd de ploeg uit de Sinjorenstad voor de derde maal kampioen, na 2005 en 2011. De Belgische beker werd één keer geknuffeld, in 2006. Finaleplaatsen waren er nog in 2007 en 2011.

Dus kan het wachten op een nieuw succes niet al te lang meer duren. DHW heeft er - met het ‘talent van het jaar’ Sinne Bes (19) - de ploeg voor. Zeker dit seizoen met een grote Nederlandse inbreng. Het bestuur ging over de grens op zoek naar een bekwame trainer die, samen met een viertal ‘Ollandsen’ het team een nieuwe ‘boost ‘ moest geven. 

Oud-Quintus-trainer Paul Lauwen kwam in het vizier. “Het bestuur belde me voor een gesprek, ik hoefde niet lang te denken om aan deze uitdaging in een voor mij vreemde handbalwereld te beginnen,” aldus de 53-jarige uit Etten-Leur. Samen met vier andere speelsters – de zusjes Shana en Tamberly Husson, Anne de Wijk en Teuntje Voermans – pendelt het vijftal drie, soms vier keer voor de trainingen naar de havenstad. “Een auto voor vijf mensen is goedkoper dan een auto voor iedereen!” rekent voorzitter Anouk Weyn voor over de zoveelste Nederlandse inbreng in de voorbije jaren. Die simpele rekensom zou ieder bestuurslid gemaakt hebben als deze mogelijkheden er lagen! “Hier, in België is alles anders voor mij. In de ploeg een aantal nationaliteiten, een leuke uitdaging om met al die meiden samen goed handbal te spelen. De start van de competitie was zwak, was nog wat aftasten. Inmiddels hebben we de weg omhoog gevonden en richten we ons op deelname aan de play offs met vier ploegen.”

Afgelopen donderdag werd DHW thuis, in Sorghvliedt, nogal pijnlijk uitgeschakeld in de achtste finales om de Belgische beker tegen Visé, een ploeg met op dit moment ook twee Nederlandse speelsters: keepster Kim van den Boorn en Lyn Wijnen (18) die via Margraten en Bevo dit seizoen plots in het Waalse op dook. Na een uur stond het 19-19, uiteindelijk verdween de eerste prijs van het seizoen uit het zicht na de 22-23 nederlaag. “Ik heb niemand iets verweten. Later kijken we in onze gezamenlijke analyse terug op die twee duels tegen Visé. Wel jammer als je weet dat je in de volgende ronde Eynatten geloot had en meer kans op de halve finale had gehad,” oppert Lauwen. Heeft dus geen zin om terug te kijken, je moet als trainer en ploeg vooruit!”

Zaterdagavond wachtte opnieuw Visé in een uitduel voor de competitie, de negende ronde. Tijd dus voor sportieve revanche. “Ik heb in de voorbespreking niet meer over donderdag gesproken,” aldus de gelouterde coach. Binnen 7 minuten hadden de bezoeksters hun bedoelingen duidelijk gemaakt: 1-3. Een voorsprong die ze niet meer zouden afstaan. Visé wankelde, de trots van Wallonië werd in eigen hal uit het verband gespeeld door vlijmscherpe tegenstoten van DHW. Een 6-10 voorsprong liet de ploeg van Lauwen bij rust lopen tot 11-11.

“Geen paniek, we wisten dat we de klus vandaag zouden klaren als ploeg,” blikte Teuntje Voermans (21) en al vier jaar in dienst van DHW, terug.  Zij kwam in de tweede helft op de linkeropbouw spelen en gaf met een handvol prima treffers haar ploeg weer nieuwe impulsen. “Schieten van afstand, ja, dat kan ik goed,” aldus de ex-speelster van Internos die in de regionale Brabantse jeugdselectie door trainer Geert van Meersbergen meegenomen werd richting Antwerpen. “Heb ik geen spijt van gehad, we hebben een leuke ploeg, trainen goed. Nu het seizoen optimaal verder gaan en aan het eind in de play offs komen. Zeg nou zelf, in die degradatiegroep spelen wil niemand van ons!”

Ook na de pauze kreeg de thuisploeg geen kans om op het scorebord de bordjes te verhangen. DHW bleef de baas en speelde het spelletje uitgekiend. Bij 17-18 (DHW in ondertal) miste Visé een cruciale strafworp en bracht de trefzekere Nathalie De Vooght op de rechterhoek meteen het verschil weer op twee. 

Teuntje Voermans had inmiddels de druk op de Waalse dekking verhoogd en knalde zelf alvast de 18-21 en 18-22 binnen om vervolgens in de slotfase nog drie keer ferm uit te halen. “In de dekking stonden we de eerste helft offensief, dat is niet echt voor mij geschikt. Toen we naar 6:0 terug gingen, kon ik ook mijn bijdrage leveren,” aldus de laatste jaars-studente Sport en Bewegen in Vlissingen. “1 tegen 1 ligt mij niet zo, ik moet het dus vooral hebben van afstandsschoten. En die gingen er vandaag inderdaad heel goed in!” glunderde ze een kwartier na de wedstrijd nog na.

Visé gooide het nog op een alles-of-niets tactiek door twee DHW- aanvallers kort te verdedigen. Die strohalm knapte ook voortijdig waardoor de zege in de laatste acht minuten van 19-22 naar 20-28 groeide. De druiven in Visé waren zuur. Vreugde aan bezoekerskant was er des te meer.