Nieuws

Door Frits Feuler – Hij kon zijn geluk afgelopen zaterdagavond niet op. Met de handen voor zijn gezicht, even een moment voor zichzelf. Foreholte-trainer Ricardo Clarijs (26) was maar wat trots op zijn ploeg dat ze het cruciale duel in de eerste divisie bij concurrent ACMAA/DSVD met een 27-26 had afgesloten. “DSVD, duidelijk favoriet, was in onze ogen de belangrijkste wedstrijd al was Quintus 2 ook niet makkelijk. In de laatste tien seconden scoren we de winnende treffer. Tja, dan ga je even uit je dak!” blikt Clarijs terug naar die succesvolle zaterdagavond. “Dit durf je niet te dromen! Vanaf januari hebben we samen veel geanalyseerd, video’s bekeken. Een ongelooflijk verhaal voor ons. Want waar komen we als club vandaan? Wat we nu bereikt hebben, is ontstaan door groei binnen de club, op alle fronten. Let wel, we betalen geen stuiver en gaan ook niet de boer op om nieuwe speelsters aan te trekken.” www.handbalstartpunt sprak met de jonge, ambitieuze trainer die nog lang niet aan het einde van zijn Latijn blijkt te zijn.

Clarijs en zijn ploeg verdienen de aanstaande promotie naar de eredivisie als geen ander. Successen bij Foreholte zijn de laatste drie seizoenen onder Clarijs eerder regel dan uitzondering. In zijn eerste jaar promoveerde hij meteen naar de eerste divisie, waar zijn ploeg vervolgens met een vijfde plek het tweede seizoen afsloot. Als toetjes mocht Foreholte ook deelnemen aan de nacompetitie en bereikte men de halve finale van de beker. Dit seizoen dan het ultieme doel dat Clarijs en zijn meiden zich hebben gesteld: promotie naar de hoogste handbalklasse! Drie wedstrijden nog voor de boeg: thuis DSS en Breda, uit naar Hercules. Met nu een marge van drie punten op DSVD moet de klus eind maart geklaard zijn. Klein smetje: in de eerste bekerronde ging het bij VOC 2 verrassend genoeg fout: 29-25.

Clarijs geniet van sport. Supporter van Feijenoord, kijkt graag naar schaatsen en wielrennen. Wat Clarijs in handballand aanraakt, lijkt steevast te veranderen in kampioenschappen en tevreden handbalsters. Zijn aanpak, zijn visie, zijn omgang met speelsters is een waar genoegen. De Schiedammer is van alle markten thuis. Naast zijn fulltime job als Consultant en projectmanager bij Enigma is hij handbaldier pur sang. “Mijn baas weet hoe belangrijk handbal voor me is. Op sommige dagen pas ik mijn werktijden aan, maar moet dan ook in de avonduren af en toe langer doorgaan. Geen probleem!”

Clarijs is ook assistent-trainer van Edwin Kippers bij Oranje U-19.  “Werken met aankomende toppers, heerlijk. Ik denk dat ik iedere speler wel op een aantal specifieke onderdelen beter kan maken,” klinkt het overtuigend. Ook op Handbalschool Haaglanden, een samenwerking tussen de regio Den Haag en Rijnmond, geniet hij van de trainingen aan talentvolle handballers. Niets ontgaat de jonge oefenmeester, zo lijkt het. Hij geniet van het spelletje, kan spelers motiveren.

Aandacht voor details, niet te veel focussen op randzaken die er niet toe doen. “Kijk, bij Foreholte trainen we twee keer per week. Ik heb dan de beschikking over 35 speelsters, van team 1, 2 en de A-jeugd. Ik heb dus een goed inzicht in het niveau, de aansluiting vanuit de jeugd is daarmee ook prima geregeld. Goede mix tussen routine en jeugd. Vind het vervolgens teleurstellend om uit de groep van 20 speelsters voor team één er vier buiten de groep te laten voor de wedstrijd. Dat moet je dus uitleggen en goed bewaken,” klinkt het uiterst professioneel. “Natuurlijk wil ik meer gaan trainen, het team eveneens. We gaan er niet over zeuren als het bestuur die faciliteiten niet kan bieden. Dat wordt dus geen breekpunt. Gewoon effectief trainen en rendement uit je trainingen halen! Ik heb ook volgend jaar het volste vertrouwen, we gaan zeker geen modderfiguur slaan.”

Wekelijks rijdt hij een aantal malen op en neer tussen Schiedam en Voorhout. Veertig minuten in de auto. “Foreholte is echt mijn club net als DWS. Daar bezoek ik regelmatig wedstrijden van mijn broer (21) in team twee en zus (17) bij de A-junioren. Gewoon omdat ik het leuk vind. Geen probleem om zover naar Voorhout te rijden, omdat ik weet dat ik plezier heb in het opleiden en begeleiden van gemotiveerde speelsters. Stel je voor, ik zou twee minuten met tegenzin naar de training moeten rijden. Dan wordt autorijden pas echt vervelend. Ik moet er niet aan denken!”

Als het even kan speelt hij ook nog een partijtje mee bij een van de mannenploegen van DWS. Als linkshandige op de rechterhoek ontpopt hij zich als een ware topschutter, vaker goed voor tien treffers of meer. Bij de Schiedamse club zette hij zijn eerste handbalstappen. “Toen mijn zusje op handbal ging, ging ik de mini’s trainen. Dat had ik snel gezien, ik wilde wel wat meer. Dus ging het via de D-tjes en de C-tjes naar de B-groep in rap tempo. Bij de A-jeugd kwam ik zelf als speler in een talentvolle groep terecht. Ik wilde de top halen als handballer. Maar omdat mijn knieën steeds meer protesteerden, besloot ik om mij in het trainersvak verder te bekwamen.”

Leergierig als hij toen, als jonge oefenmeester al was, ademt Clarijs alleen nog maar handbal, zo lijkt het. “Dat trainersvak was echt niet zo gepland, was nog niet serieus voor mij. Dat gebeurde gewoon door die blessure.” Eerst trok de damesploeg van DWS aan de bel, Clarijs stapte in op zijn 21^een leidde de ploeg vanuit de hoofdklasse naar de tweede divisie. Tussendoor trainde hij al de tweede ploeg van Foreholte, een gegeven waar hij later nog eens aan herinnerd zou worden.

Twee jaar stoomde hij speelsters bij DWS klaar voor een hoger niveau. Toen stond plots Foreholte op de stoep met de vraag om hoofdtrainer bij de vrouwenploeg te worden. Natuurlijk kende hij het verleden van deze ambitieuze club onder leiding van de legendarische oefenmeester Jan Kecskemethy. Na een periode van bloei, met veelal bij elkaar gehaalde speelsters, vertoefde de club jarenlang in de tweede divisie. “Na een paar gesprekken had ik een goed gevoel bij hun clubvisie en plannen,” herinnert Clarijs zich. “Het plan 2020is een goed plan. Ik beperk me niet alleen tot trainen, ik denk mee met de club, help bij allerlei activiteiten, bezoek zoveel mogelijk wedstrijden. Geef jeugdtrainers extra ondersteuning.” Niet te beroerd dus om de handen uit de mouwen te steken. Zou iedere hoofdtrainer eens moeten doen.

“En dan steeds weer die vraag aan een jonge trainer hoe hij om denkt te gaan met de oudere speelsters in de groep? Hoe doe je dit of dat? Hoe denk je dit probleem op te lossen? Na twee proeftrainingen was alles duidelijk voor mij als de club. Ik kan van mezelf zeggen dat ik goed aanvoel wat mensen drijft. Dat is mijn kracht om dat te ontdekken bij alle speelsters.”

In juni 2016 was hij een week in Hongarije voor zijn EHF-Young Coaches-certificaat. Docenten van naam brachten Clarijs weer een stuk verder in zijn handbalontwikkeling. Hij genoot, wist waar hij aan begonnen was. Trainingen geven aan de topspelers van de Hongaarse Handbal Academie, dat maakte wel indruk. Alsof hij nog niet genoeg handbalbagage had stoomde hij eind 2016 ‘even’ op voor de HT-4 cursus. “26 portfolio-opdrachten waren redelijk snel in orde, ook de praktijktraining voor het examen verliep gladjes. Moest vervolgens even wachten op mijn officiële diploma. Dat lag bij het EK in Zweden”.

Waar de ambities van Ricardo Clarijs eindigen, staat in de sterren. Veel collega-trainers beschouwen hem nu al als een toptrainer. Hij moet er om lachen maar begrijpt het wel. “Natuurlijk heb ik door mijn activiteiten elders in het land veel contacten met collega’s,” licht hij toe. “Positieve gesprekken, respect voor elkaar. Van iedereen kun je weer wat opsteken. Ben ik niet te beroerd voor!”

Nieuwe doelen op het persoonlijke vlak heeft hij zeker al voor zichzelf gesteld. Hij zal immers geen eeuwigheid bij Foreholte blijven als trainen. Misschien lonkt het grote Oranje! Of misschien een buitenlandse club. De komende tien, vijftien jaar zullen we de naam Ricardo Clarijs zeker nog niet kunnen doorstrepen.