Nieuws

Belgisch handbaltalent werkt bij Waasmunster aan nieuwe uitdaging

Door Frits Feuler - Ruim twee jaar geleden maakte de toen 17-jarige Nele Antonissen van de Belgische eredivisieploeg Uilenspiegel uit Wilrijk (Antwerpen) de overstap naar de Nederlandse competitie. De topschutter uit de Belgische klasse met 207 treffers had de aandacht op zich gevestigd bij toenmalig V&L-trainer Edwin Janssen. Ze was zo wat in haar eentje verantwoordelijk dat de ploeg uit Wilrijk – haar drie zussen spelen daar nog steeds – dat jaar niet uit de hoogste afdeling degradeerde.

“Ik studeerde aan de Topsportschool in Hasselt en werd door Jos Schouterden geadviseerd die volgende stap te maken.”Antonissen wilde op een hoger niveau spelen, de kansen daarvoor bij Uilenspiegel – met alle respect – waren te beperkt. “Ik had ook al eens bij Dalfsen mee getraind, maar had het idee dat ik bij Geleen meer kansen op speelminuten zou krijgen.”

Ze ging zonder al te hoge verwachtingen. “Achteraf moet ik zeggen dat het me in dat eerste jaar niet is tegengevallen.” Dus tufte Nele, in dat eerste jaar nog met de ouders beurtelings als taxichauffeur, vier keer per week richting Nederland. Een hele opgave!

Maar de trainerswissel – Janssen ging, Geert Brinkman kwam – deed Antonissen geen goed. De speelminuten werden minder, Brinkman maakte sporadisch gebruik van de kwaliteiten van Antonissen. Halverwege het vorige seizoen werd Brinkman aan de kant gezet, zijn opvolger Maurice Janssen – in Visé aandachtig toeschouwer bij het duel van Nele's nieuwe club Waasmunster – had wel meer oog voor haar mentaliteit en gedrevenheid. “Mijn besluit stond toen eigenlijk al vast om terug te gaan naar België.” Momenteel voert Nele Antonissen opnieuw de topschutterlijst in de eredivisie aan met 97 treffers.

Nee, niet naar een van de gevestigde damesploegen maar naar het 'nietige' Waasmunster. Die ploeg werkt op een fantastische manier in de marge met bescheiden middelen. Enige palmares tot nu toe: de verloren bekerfinale enkele jaren geleden tegen Hasselt. “Wij betalen geen vergoedingen en geen reiskosten. Puur liefhebbers hier binnen de club,” aldus trainster Conny Schepers, voor het vierde seizoen actief. “Ik heb Nele de laatste twee jaar diverse wedstrijden in Geleen gevolgd. Je zag haar weg kwijnen in Geleen. Ik wist dat ze ooit naar België zou terugkeren. Het is een supertalent, dat nog lang niet aan het einde van haar mogelijkheden is. Ze moet in alles nog evolueren, is een echte teamspeelster. Werkt hard op de training en dat stimuleert ook de rest van de meiden. Voor mij mooi om te zien dat ze, door onze goede verstandhouding, koos voor Waasmunster,” aldus de in Lommel woonachtige oefenmeester.

Conny Schepers is maar wat blij met de groep. “We hebben dit seizoen een aantal matchen onnodig uit handen gegeven,” vertelt ze. “Thuis, tegen Visé, kwamen we er zes achter maar spelen gelijk. Vervolgens tegen koploper Hasselt negen voor en met één verschil verloren. Die ervaring mist de ploeg en is een onderdeel van hun ontwikkeling naar een nog hoger niveau. Die meisjes geven alles voor hun club!” klinkt het trots.

Voor Waasmunster was het competitieduel tegen het kwakkelende Visé eentje van 'erop of eronder'. Winst betekent zo goed als zeker een plaats in de play offs. Schepers werd met een nipte zege op haar wenken bediend.

Voor aanvang van dit cruciale duel bedroeg het verschil twee punten. De openingstreffer was wel nog voor Visé maar daarna kwam het creatieve en fanatieke in Nele Antonissen bovendrijven. Ze strooit met passes, is constant in beweging, heeft een enorme snelheid met en zonder bal, passeert soepeltjes en heeft een goed oog voor de vrijstaande medespeelster. Atletisch, gekoppeld aan een goede techniek en ditto schot. Ze is de spelverdeelster bij een ploeg waar de oudste 'pas' 24 jaar is. Bij Nele begint bijna elke aanval, ze speelt met overzicht, doet geen gekke dingen. Ze geniet van elk doelpunt. “Ja?” klinkt het na de wedstrijd een beetje verbaasd. “Oh, leuk, dat merk ik zelf niet zo!” giechelt ze bescheiden. De inspanningen van een uurtje handbal zijn op haar frêle lichaam af te lezen. Ze straalt een en al vriendelijkheid uit met dat guitige snoetje. Spreekt voor een 19-jarige duidelijke taal.

Na een kort teamgesprek in de kleedkamer moet Nele eerst haar ouders en drie zussen met een telefoontje op de hoogte brengen van de overwining. Vervolgens krijgt ze complimenten van de langslopende Pedrag Dosen, trainer bij de Visé-mannen en op de topsportschool een van haar docenten. “Op die trainingen zag je al haar goede instelling,” feliceert hij haar met de 21-22 zege. Nele krijgt er een ferme kleur op haar wangen.

Nu dan vier keer per week vanuit Antwerpen naar Waasmunster. Op maandag stapt ze in bij Jolien Haazen. De cirkelspeelster kwam eerder al uit voor Uilenspiegel, DHW Antwerpen en Turnhout en is een van de meest ervaren speelsters bij Waasmunster. “We hebben een toffe groep die snel handbal wil spelen. In de kwartfinale van de beker gingen we fors onderuit tegen Hasselt. Onze uitdaging ligt nu in het bereiken van de play offs,” aldus de derdejaars studente lichamelijke opvoeding en bewegingsrecreatie in Antwerpen. De club uit Oost-Vlaanderen heeft ten opzichten van Visé een relatie makkelijk programma met DHW, Middelkerke en Gent. Visé ontmoet nog de huidige topdrie.

Wat de handbaltoekomst haar verder brengt? “Spelen in het buitenland, ja. Zeker houd ik dat in gedachten. Het moet wel een club zijn die qua spel bij me past. Ik ben tamelijk klein van stuk en van mijn lichaamsomvang moet ik het ook niet hebben,” gniffelt ze. Een terugkeer naar Nederland? “Zou kunnen!” Duitsland? “Ook!”

Ze kan zich er nog niet echt druk om maken. Haar tijd komt nog. Eerst dit jaar de studie afronden en met Waasmunster de hoger geplaatste damesploegen als Hasselt, Sint Truiden en Bocholt nog wat schrik aanjagen.