Nieuws

“Ik volg mij handbalvrienden op de voet”

Door Frits Feuler – Vijf jaar al weer is hij succesvol trainer bij de handbalvrouwen van het Belgische Hubo Hasselt. Twee landstitels en een bekerwinst prijken op de palmares van de eerste Belgische speler die in 1987 bij Sittardia, samen met zijn maatje Luc Brouwers, debuteerde in de Nederlandse eredivisie. Na drie jaar keerde hij terug richting België en stortte zich nadien op het trainersvak. Was, samen met Sasja-trainer Alex Jacobs, nog een tijdje assistent bij de toen ook al succesvolle Belgische nationale ploeg.

Rond de eeuwwisseling was hij drie jaar technische baas bij de mannenploeg van BFC uit Beek. “Via www.handbalstartpunt volg ik het Nederlandse handbal op de voet. Kan alles goed plaatsen over wat mijn handbalvrienden presteren. Ben vanavond uitgenodigd bij een reünie van die BFC-ploeg van destijds,” geeft Smeets na de zwaar bevochten 18-19 zege bij het Waalse Visé aan. “De ploeg meldt zich in café De Witte in Urmond, bij eigenaar Peter van Mulken, destijds mijn elftalbegeleider. Mooi weerzien met jongens als Ralph Kerckhofs, Niek Storken, Tim Mullens, Raymond Steyvers en vele anderen. Oude verhalen, sterke momenten. Alles passeert de revue. Drank voldoende! Heb geen BOB nodig, want er is voor mij een bed geregeld!”

Hasselt voert op twee speeldagen van einde glorieus de ranglijst aan. De dertiende landstitel in de clubgeschiedenis lonkt. Tweemaal gelijk, tien zeges. Drie punten los van achtervolger Sint Truiden. “Prijzen pas aan het einde van het seizoen,” houdt Smeets een slag om de arm.

Zijn ploeg, met de Geleense Linda Vallen, startte vrij nerveus als koploper tegen het dit seizoen stevig tegenvallende Femina Visé, dat met de moed der wanhoop vecht voor een plaats bij de eerste vier. De ploeg, die traditioneel grossiert in landstitels en bekers, staat op elf (!) punten achterstand van Hasselt op plek vijf. Moeilijke tijden voor deze ploeg in verval. Er lonkt nog slechts één prijs: in de halve finale van de beker ontmoet het team van Edin Delic tweemaal – uit en thuis – Middelkerke/Izegem. Geen onoverkomelijk probleem, zo lijkt het op voorhand om de finale te gaan spelen. Tegen de winnaar van Hasselt en Sint Truiden.

De Waalsen draaien al maanden stroef. Drie nederlagen in de laatste drie duels – Bocholt, Waasmunster en nu Hasselt – frustreren speelsters, technische staf en ook de supporters. Het boe-geroep op de tribunes was niet altijd even netjes. Een vader ging na afloop bijna door het lint toen hij aan de rand van het speelveld verhaal wilde gaan halen bij de goed leidende arbiters Gilis en Beulakker. Die bleven ijzig kalm en lieten de 'boosaard', keurig in bedwang gehouden door zijn dochter, links liggen.

Visé startte nochtans voortvarend: via 7-2 ging het naar 12-8 halverwege. “We hadden moeite met hun vooruitgeschoven dekking op linkeropbouwspeelster Edel Robijns. Onder de rust gaf de ploeg zelf al enkele oplossingen aan die we dan ook hebben uitgevoerd. We posteerden Edel nu aan de andere kant, Visé kreeg dat niet in de greep. Mooi, dat het team meedenkt en niet alleen de trainer steeds om raad moet vragen.”

Hasselt dichtte binnen twaalf minuten de kloof (12-12) onder meer door twee benutte strafworpen van Linda Vallen. Vanaf dat moment acteerde de thuisploeg uiterst nerveus en was menig Waalse supporter een inzinking nabij. Burgemeester en Visé-voorzitter Marcel Neven hief op de tribune meermaals de handen voor zijn gezicht. Ook op de wisselbank een en al emotie! Er stond inderdaad veel op het spel!

Bij 14-15 kwamen de bezoeksters voor het eerst aan de leiding. “Inderdaad een belangrijk en mooi moment,” wist Smeets zich na het duel nog goed te herinneren. “Ik voelde dat het kon, was helemaal niet nerveus.”

Visé probeerde van alles, zette onder andere Ania Jaczuk nog een achttal minuten binnen de lijnen in de hoop iets te forceren. Maar Hasselt liet niets aanbranden, knokte in de dekking als gretige honden en liet Visé weinig reden tot juichen.

Dertig tellen voor affluiten (18-19) kon Vallen het duel definitief op slot gooien vanaf de strafworplijn. De paal voorkwam erger Waals nadeel.

De allerlaatste aanval van de thuisploeg dan maar. Publiek op de banken. De boomlange Franse cirkelspeelster Cecile Bouchard werd gezocht én gevonden. Maar haar snoeiharde schot belandde op de lat. Dramatiek puur! “We hadden inderdaad al de hele wedstrijd moeite om dat grote lichaam van Cecile te verdedigen. Dan moet je soms naar andere middelen grijpen om een aantal beslissende duels te winnen,” tipte Smeets zijn ploeg uit zijn lange ervaring als speler.

Dertig jaar geleden, in Sittardse dienst, was Smeets op de rechterflank ook niet te beroerd om tegenstanders het vuur aan de schenen te leggen. Met succes! Toen ook al.....