Nieuws

Bartosz Kedziora: “Daarom is deze sport zo mooi!”

Door Frits Feuler – De tweede halve finale tussen Achilles Bocholt en Hubo Initia Hasselt was een duel met twee gezichten. De nummers 2 en 3 uit de reguliere competitie waren, gelet op eerdere uitslagen, aan elkaar gewaagd.

Maar zie! Ook in dit duel zijn prognoses om gelogenstraft te worden. Hasselt met thuisvoordeel putte moed uit de winst op de laatste speeldag bij OCI-LIONS. De laatste nederlaag van Bocholt dateerde van eind december, toen op bezoek bij Tongeren. Daarna vijf zeges op rij.

Die lijn trok de ploeg van coach Bart Lenders tegen de ‘thuisploeg’ door. Hasselt kreeg in de eerste helft geen vat op het spel van de Noord-Limburgers en verdween halverwege met een 20-12 achterstand en het schaamrood op de kaken naar de kleedkamers. Niemand in de Alverberg die nog een stuiver gaf voor de kansen voor de mannen van coach Vladimir Tomanovic.

De Hasselaars kwamen als herboren terug op de vloer, koppies strak gespannen en niet van plan om als een mak schaap naar de grote slachtbank gedreven te worden. Hasselt profileerde zich meer als ploeg en zette Bocholt beetje voor beetje de duimschroeven aan. Die ploeg profiteerde van de ruime marge, kende nog geen echte angst. “Ja, een pittige wedstrijd, met veel doelpunten. Daarom is deze sport zo mooi! We kregen in die tweede helft eigenlijk teveel treffers binnen op snelle tegenaanval. Fysiek ging het na een kwartier bij ons wat minder,” wist Bocholt-spelverdeler Bartosz Kedziora.

“In de eerste helft scoorden we te gemakkelijk, nu moesten we plots vol aan de bak. Hasselt ging offensiever verdedigen en wij kregen het steeds moeilijker,” vulde doelman Bjorn Alberts aan. “Een helft goed spelen is niet genoeg. Die marge van acht treffers kan ook nadelig zijn. Liever misschien een of twee doelpunten in de plus. Dat houdt iedereen scherp,” gaf coach Lenders na afloop toe.

Alberts werd halverwege de tweede helft vervangen door de jonge Clem Leroy  die een aantal prima stops liet optekenen. “Het wordt stilaan tijd,” grapte Alberts, “ooit moet het een keer ervan komen dat iemand mij gaat vervangen.” Ook hij zag Hasselt steeds dichterbij komen.  “Na 45 minuten ging het inderdaad mis. Twee gelijktijdige tijdstraffen met twee tegendoelpunten brachten ons aan het wankelen. Hasselt rook vers bloed, zij kregen vertrouwen,” aldus Bart Lenders over die te makkelijk weggeven voorsprong. Hij had zelfs de hulp van collega Tomanovic nodig om zijn ploeg in de slotminuten (32-30) weer aan de praat te krijgen. “Ik had geen time-out meer, Tommie wel nog. En ja, hij nam er eentje waardoor ik mijn ploeg nog eenmaal kon instrueren!” Geluk bij een ongeluk dus.

Nejc Zmavc zette vanaf pivot de 33-30 neer, met anderhalve minuut op de klok. Bart Köhlen benutte een break: 33-31. Spannender kon het niet meer worden. Hasselt voelde een verlenging in de verte aankomen. Veertig tellen voor tijd miste Robbert Bogaerts op links een break. Weg verlenging! Twee tellen voor affluiten mocht Dylan Vossen de 33-32 eindstand vastleggen.

“De laatste twee treffers geven we feitelijk weg. De uitslag is verder goed. We richten ons nu op LIONS,” keek Lenders vooruit naar de finaledag. “Wat ik niet begrijp in de media is dat velen LIONS in een underdogpositie praten. Wij waren dit seizoen misschien iets constanter ten opzichte van de LIONS. Ze hebben best een goeie ploeg, vergis je niet. Volendam en Hurry Up zijn om gekende redenen niet tot de Final Four doorgedrongen maar zouden hier, mits compleet, ook niet hebben misstaan. Iedere ploeg heeft morgen in de finale evenveel kans!”

LIONS verloor verleden jaar de finale in eigen hal van Hasselt. Bocholt moest genoegen nemen met plek vier. Details zullen ook zondag in de Alverberg beslissen over wel of geen BNL-Cup. Spelen om de hoogste handbal-eer van de Lage Landen dus. Aan een geldprijs hoeft niemand te denken want die is er simpelweg niet.